Einar Oddur Kristjánsson (andsvar):
Herra forseti. Ég harma það ef einhver uppgjafartónn hefur verið í máli mínu. Hitt er annað mál, herra forseti, að ég veit alveg hvað verða vill. Ég sé alveg í hvaða fylkingar þingið er komið. Ég hafði á sínum tíma vonast til þess að þetta væri ekki málefni stjórnar og stjórnarandstöðu heldur tækju menn persónulega afstöðu til þessa máls eftir sinni sannfæringu, eftir sinni samvisku eins og þeir mætu það hver og einn.
Það hefur ekki farið á þann veg, herra forseti, heldur liggur fyrir að nú eru bara tvær fylkingar og ég reikna með að það sé metnaður ríkisstjórnarinnar og stjórnarandstöðunnar sem veldur því að einhver ruglingur hefur orðið.
Ég tók líka fram að alls ekki má líta á afstöðu mína í málinu sem vantraust mitt á hæstv. heilbrrh. eða að ég sé í einhverri stjórnarandstöðu. Það er öðru nær. Ég hef viljað líta á mig sem hinn ágætasta stjórnarmann. Ég hef bara aðra sannfæringu í þessu máli. Ég er sannfærður um að við séum að gera rangt með þessu og þá haga ég mér þannig. Ég var bara að gera grein fyrir því. Hitt er alveg rétt að ég veit hvað verða vill. Ég veit að þetta verður leitt svona til lykta. Það er engin uppgjöf í sjálfu sér. Það er kannski bara raunsæi að horfa fram á það og þýðir ekkert að harma það í sjálfu sér. Menn verða að taka því hvort þeir eru í einhverju sigurliði eða í minni hluta. Ég hef nokkrum sinnum þurft að standa hér einn á móti nokkrum málum sem hafa farið í gegnum þingið. Menn verða bara að taka því. Það er mjög óskemmtilegt en þetta kemur alltaf fyrir og við verðum bara að ganga fram. Alþingi hefur þetta vald, meiri hlutinn ræður og þannig skulu líka málin vera.