Kristinn H. Gunnarsson (andsvar):
Herra forseti. Auðlindanefndin er einungis að skoða ákveðinn þátt málsins en ekki löggjöfina um stjórn fiskveiða. Ég hef hreyft þeirri hugmynd að nauðsynlegt væri að endurskoða gildandi löggjöf í heild sinni, m.a. vegna þess að augljóslega er óánægja með ákveðna þætti í okkar kerfi. Og þá eigum við auðvitað að bregðast við með því að leita að leiðum til að komast frá því. Ég heyri að þessi hugmynd hefur fengið ágætar undirtektir hér í umræðunni og ég vonast til að menn geti rætt þetta frekar.
En mig langar að spyrja hv. þm. frekar út í það sem fram kom hjá henni. Það fyrra var álit þingmannsins að dómur Hæstaréttar væri ekki dómur yfir kvótakerfinu sem slíku. Gott og vel. Ég skil það þannig að þingmaðurinn sé sammála því að það eigi að vera kvótakerfi til að stjórna veiðum.
Þá kemur hin fullyrðingin sem kom fram hjá hv. þm., sem er þessi: Veiðiheimildirnar samkvæmt frv. ríkisstjórnarinnar eiga að vera áfram bundnar við sérhagsmunahópana. Og þá spyr ég: Hvernig getum við haft kvótakerfi öðruvísi en að hafa kvóta? Hvernig getum við haft kvóta nema einhverjir hafi þá undir höndum til að nýta þá? Er það þá álit þingmannsins að þeir sem hafi kvóta séu sérhagsmunahópar, þ.e. útgerðarmenn, hvort sem það eru smábátasjómenn, togarasjómenn eða bátasjómenn? Er það álit þingmannsins að þetta séu allt sérhagsmunahópar? Hverjir eiga þá að hafa þessa kvóta undir höndum ef það eru ekki útgerðarmenn? Eru einhverjir aðrir sem þingmaðurinn er með í huga sem eiga að veiða fiskinn?