Einar K. Guðfinnsson:
Virðulegi forseti. Þessi umræða leiðir glögglega í ljós mikilvægi þess að rekstrarskilyrði fiskvinnslunnar séu sem tryggust, gagnstætt því sem menn hafa stundum haldið fram. Úr þessum ræðustól hefur stundum verið gert lítið úr mikilvægi þess að rekstrarskilyrði atvinnulífsins séu öflug og við eigum sem best rekin fyrirtæki sem skili góðum arði.
Vandinn sem við er að glíma á þeim stöðum sem hér hafa verið til umræðu er m.a. sá að fyrirtækin, sem hafa sagt upp fólki og lent í rekstrarstöðvun, hafa búið við vonda afkomu sem hefur leitt þetta af sér. Þess vegna er mjög sérkennilegt til þess að vita að hér á Alþingi eru til fulltrúar stjórnmálaflokka sem talað hafa fyrir því að auka enn álögur á íslenskan sjávarútveg, sem auðvitað mundi hafa það í för með sér að íslenskur sjávarútvegur ætti verra með að keppa á alþjóðlegum mörkuðum og skila þeirri rekstrarafkomu sem hann þarf að gera til að treysta rekstrargrundvöllinn og stöðu fiskvinnslufólksins.
Að þeim stöðum sem svona háttar til á steðjar mikil vá, eins og hér hefur verið lýst og ég þekki því miður mætavel. Hins vegar er ekki einföld lausn á því máli önnur en sú að reyna að treysta rekstrarskilyrði fiskvinnslunnar og bregðast síðan sérstaklega við þar sem það er nauðsynlegt, eins og t.d. á Vestfjörðum sem hér hafa verið til umræðu.
Það er ljóst að uppi er tekjuskiptingarvandi innan sjávarútvegsins, milli útgerðarinnar og fiskvinnslunnar. Það höfum við séð gerast á undanförnum missirum eins og allir vita sem þekkja til í sjávarútveginum í dag. Jafnframt vita allir að rekstrarskilyrðin milli sjávarútvegsgreina, landvinnslu og sjófrystingar eru mjög mismunandi, sjófrystingunni mjög í vil. Þetta lýtur t.d. að nýtingarstuðlunum og öðru því sem hér hefur verið nefnt í umræðunni fyrr í dag.
Það er óhjákvæmilegt að gera breytingar í þessa veru til þess að treysta rekstrarskilyrði fiskvinnslunnar.