Viðskiptaráðherra (Valgerður Sverrisdóttir):
Hæstv. forseti. Ég mun leitast við að svara þeim spurningum sem hv. þm. Margrét Frímannsdóttir beindi til mín.
Í fyrsta lagi er spurt um breytingar þær sem ég hyggst leggja til á verðbréfaviðskiptalögunum. Frv. um breytingar á verðbréfaviðskiptalögum hefur verið til vinnslu í viðskrn. frá því í haust og er nú til umsagnar hjá hagsmunaaðilum. Í frv. er m.a. mælt fyrir um skýrari aðskilnað einstakra starfssviða lánastofnana og fyrirtækja í verðbréfaþjónustu. Þessum aðilum ber að sýna fram á með verklagsreglum, staðfestum af Fjármálaeftirlitinu, að komið sé í veg fyrir árekstra með skýrum aðskilnaði starfssviða.
Þá er kveðið á um skýrari umgjörð utan um verklagsreglur um eigin viðskipti fyrirtækjanna og starfsmanna þeirra og Fjármálaeftirlitinu tryggð betri staða við setningu og eftirfylgni reglnanna. Þessar reglur skulu vera aðgengilegar viðskiptamönnum.
Í öðru lagi er spurt um hvort verklagsreglur um eigin viðskipti eigi að ná til allra eftirlitsskyldra aðila. Ég er þeirrar skoðunar að það eigi að skoða alvarlega. Ef til þess kemur þurfa reglurnar þó að sjálfsögðu að taka mið af því að starfsemi lífeyrissjóða annars vegar og vátryggingafélaga hins vegar eru um margt ólík starfsemi lánastofnana og fyrirtækja í verðbréfaþjónustu.
Í þriðja lagi er spurt um innherjamál. Um viðskipti innherja er fjallað í IV. kafla verðbréfaviðskiptalaga og í reglum Verðbréfaþings. Breytingar á þessum ákvæðum eru vandasamar og þarfnast mikillar yfirlegu. Ég tel að vel komi til greina að setja takmarkanir á viðskipti innherja eftir ákveðinn tíma frá birtingu afkomutalna. Slíkt ákvæði mundi án efa minnka tortryggni í garð innherjaviðskipta. Ég tel þó að ákvæði af þessu tagi eigi fremur heima í reglugerð en í lögum.
Í fjórða lagi er spurt um eigin viðskipti fjármálafyrirtækja hér á landi. Eins og annars staðar á EES-svæðinu hefur verið farin sú leið að leyfa lánastofnunum og verðbréfafyrirtækjum að stunda alhliða verðbréfastarfsemi en þess krafist að skýr aðskilnaður eða svokallaðir kínamúrar séu á milli einstakra starfssviða. Í frv. um breytingu á verðbréfaviðskiptalögum er einmitt lagt til að kínamúrar verði styrktir. Ég tel ekki á þessu stigi ástæðu til að setja takmarkanir á eigin viðskipti fjármálafyrirtækja.
Í fimmta lagi er spurt um siðanefnd. Stofnun siðanefndar eða sérstaks verðbréfaráðs hefur oft komið til umræðu, núna síðast við vinnu við gerð kauphallarlaga. Þá var ákveðið að leggja ekki til að komið yrði á fót siðanefnd. Sameiginlegt hagsmunamál okkar allra hlýtur að vera að auka siðferðisvitund á markaði. Síðan er spurning hvaða leið við förum að þessu markmiði. Áður en hægt er að svara því hvort æskilegt sé að koma á fót sérstakri siðanefnd verða að liggja fyrir betri hugmyndir um verksvið slíkrar nefndar, skörun við núverandi eftirlitsaðila, hverjir skuli tilnefndir í slíka nefnd og þar fram eftir götunum. Segja má að stjórn Verðbréfaþings gegni að mörgu leyti því hlutverki sem líklegt má telja að siðanefnd mundi gegna. Auk þess gegnir Fjármálaeftirlitið mjög mikilvægu hlutverki í þessu sambandi. Ég tel almennt að við ættum að einbeita okkur að því að styrkja Fjármálaeftirlitið og Verðbréfaþingið.
Í sjötta lagi er spurt um frumvörp um styrkingu Fjármálaeftirlitsins. Fjármálaeftirlitið hefur sinnt starfi sínu af stakri prýði í þeim málum sem upp hafa komið. Markmiðið er hins vegar að styrkja heimildir þess til aðgerða enn frekar. Ég tel ákvæði stjfrv. fullnægjandi til að ná fram því markmiði. Ég legg hins vegar áherslu á að lög og reglur eru harla lítils virði ef hugur fylgir ekki máli. Hugarfar stjórnenda og starfsmanna fjármálafyrirtækja skiptir sköpum. Nauðsynlegt er að þessir aðilar temji sér það viðhorf að hlutirnir séu ekki endilega í lagi þó ekki sé kveðið á um blátt bann við ákveðnum athöfnum í lögum.