Kolbrún Halldórsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Í tilefni af orðum síðasta ræðumanns, hv. þm. Ástu R. Jóhannesdóttur, vil ég að fram komi að það var alveg skýrt í áliti menntmn. og mér heyrist það sama gilda um álit hv. allshn. að allir eru sammála um að afar þýðingarmikið sé að ekkert verði slakað á námskröfum þeirra einstaklinga sem fara í þetta nám og hér sé um afar þýðingarmikið nám að ræða. Allir virðast sammála um að grunnkröfurnar geri það að verkum að í þetta nám veljast einungis einstaklingar sem hafa til þess mjög góðan og sterkan grunn.
Það sem hins vegar hefur vakið upp ágreining og vangaveltur, eins og ég vék að í ræðu minni áðan, er orðalag í frv. sjálfu sem er eftirfarandi, með leyfi herra forseta. Þar segir:
,,Verði frv. að lögum er litið svo til að starfsmenntun leiðsögumanna falli undir nýleg lög nr. 80/1996, um framhaldsskóla, og menntmrh. geti á grundvelli þeirra sett um hana námskrá.``
Hv. menntmn. tók ekki afstöðu til þessa orðalags að öðru leyti en því að hún leggur til að hér þurfi að skoða málin. Við búum við skilgreiningu á skólakerfinu sem er þrískipt, grunnskóli, framhaldsskóli og háskóli. Við eigum ekki lengur neina skilgreiningu sem heitir sérskóli. Kannski stendur hnífurinn þar í kúnni og það starf þarf að fara fram núna í framhaldinu að þetta nám og jafnvel annað nám sé skilgreint með hliðsjón af því að það sé nánast hvorki framhaldsskólanám né háskólanám. Það verður því að vera alveg klárt hvað það er sem þarf að skilgreina betur.