Ásta Möller (andsvar):
Herra forseti. Ég held að ég hafi ekki misskilið neitt hjá hv. þm. Það sem ég var að segja var að hluti af samningsgerðinni hefði verið færður yfir til fyrirtækjanna. Þeir samningar um laun sem færu fram á svokölluðum miðlægum kjarasamningi eru launahækkanir sem ganga í gengum allt kerfið. Aðrir samningar eru undir eftirliti eða stjórn stéttarfélaganna varðandi fyrirtækjasamninga eða stofnanasamninga þannig að ég tel þetta vera til bóta.
Annað sem skiptir verulegu máli í þessu sambandi eru þær launakannanir sem við erum stöðugt að fá, launakannanir sem eru gerðar eftir starfsstéttum, eftir stofnunum eða tegundum stofnana og ekki síst eftir kynjum. Þessar kannanir eru grundvöllur einstaklinga og hópa eða stéttarfélaga til þess að fara fram með frekari kröfur.
Fyrst ég hef tíma til að fjalla aðeins um starfsmat þá tel ég það vera tæki sem muni gagnast verulega í jafnréttisbaráttunni vegna þess að hingað til hafa hin hörðu gildi verið metin meira en hin mjúku gildi. Það hefur sýnt sig með þeim athugunum og prófunum sem hafa m.a. verið gerð inni á Ríkisspítölunum þar sem þessi hörðu og mjúku gildi eru lögð að jöfnu í mati koma kvennahóparnir ekki síður út í því sambandi. Ég bind því miklar vonir við starfsmat sem tæki til þess að jafna launamun kynjanna og vonast til að það verði tekið upp með einum eða öðrum hætti sem allra fyrst á sem flestum stofnunum.