Steingrímur J. Sigfússon (andsvar):
Herra forseti. Ég hef ekki verið í hópi þeirra þingmanna sem farið hafa mikinn í gagnrýni á hæstv. ráðherra fyrir of mikla eyðslu. Ætli ég hafi ekki þvert á móti verið einn fárra sem í umræðum, t.d. um útgjaldavandann í heilbrigðiskerfinu, tóku undir að ekki hafi verið um annað að ræða en auka þar útgjöldin.
Ég er að benda á að þó við tækjum bara opinbera geirann þá verður að hafa afkomu hans í heild sinni í huga. Ef sveitarfélögin í landinu eru rekin með nokkurra milljarða halla þá verður í raun að draga það frá tekjuafgangi ríkissjóðs til að fá raunsanna mynd af afkomu hins opinbera í heild sinni. Það þarf bara að horfast í augu við þennan vanda, þ.e. þann tekjuskipta- eða hlutaskiptavanda sem þarna er uppi, til að fá raunsanna mynd af ástandinu. Ég er að benda á það.
Hvað ráðstöfun afgangsins varðar ætla ég að benda hæstv. ráðherra á fimmta kostinn í stöðunni. Sá kostur er skynsamlegar fjárfestingar fyrir tekjuafgang ríkissjóðs sem ekki væru þensluvaldandi. Þar blasir einn kostur við. Það eru ráðstafanir í byggðamálum sem slá á byggðaröskunina og mundu ekki valda þenslu ef þeim aðgerðum væri beitt úti á landi. Það væri jafnframt gríðarlega góð fjárfesting fyrir ríkissjóð.