Guðjón A. Kristjánsson:
Herra forseti. Við ræðum hér frv. um almenn hegningarlög, um þyngingu refsinga. Gert er ráð fyrir að hámark þeirra færist úr 10 í 12 ár, þ.e. víkkun á refsiramma vegna stórbrota þegar um er að ræða fíkniefnamál, einkum innflutning ólöglegra fíkniefna. Þetta mál getur ekki orðið pólitískt bitbein stjórnar og stjórnarandstöðu. Málið snýst um frelsissviptingu eftir dómsniðurstöðu og getur ekki orðið að pólitísku deiluefni sem slíkt.
Ég vil lýsa því yfir að ég mundi styðja þetta mál ef ég væri sannfærður um að þyngri refsingar vegna smygls, sölu eða dreifingar á fíkniefnum mundu bæta núverandi ástand. Ég tel hins vegar að forvarnir séu virkasta leiðin til að koma því til leiðar að börn og unglingar forðist að hefja neyslu slíkra efna. Ég tel að á þeim vettvangi megi ná mestum árangri.
Vandi þeirra sem komnir eru í neyslu og brot sem tengjast fjármögnun á daglegri neyslu þeirra er hins vegar annar þáttur málsins. Dómar og refsingar sem falla í slíkum málum og taka einstaklinginn úr umferð tímabundið duga engan veginn til að neyslu verði hætt. Þar þyrfti að koma til önnur vistun og samfélagsleg störf ásamt þjálfun og kennslu til að ná árangri við að lifa lífinu án eiturlyfja.
Þó að ég sé hlynntur hörðum refsingum í baráttunni gegn innflutningi, dreifingu og sölu fíkniefna þá sé ég ekki að þessi tvö ár sem ætlunin er að bæta við með frv. bæti ástandið.
Refsingar sem slíkar eru ekki vænleg leið til afturbata fyrir fíkniefnaneytendur. Öflugt forvarnastarf er það besta sem við getum gert fyrir börnin okkar til að vinna gegn ástandinu í fíkniefnamálum hér á landi. Harðari refsing er ein og sér ekki til þess fallin að bæta það ástand.