Guðjón A. Kristjánsson (andsvar):
Herra forseti. Mig langar til að varpa nokkrum spurningum til hv. þm. Hjálmars Árnasonar. Í fyrsta lagi um tilboðið sem sjómannasamtökin gerðu LÍÚ-forustunni í janúar sl., um að setja málin í ákveðinn farveg og vinna síðan úr þeim erfiðustu málum sem eftir væru: Ber að skilja orð hv. þm. svo að honum finnist að tilboðið sem sjómannasamtökin gerðu sameiginlega hafi verið einskis virði og sjálfsagt sé að útgerðarmenn hunsi það og síðan sé það skylda stjórnvalda að setja lög á kjaradeilu sjómanna, ekki einu sinni heldur tvisvar?
Er hægt að halda því fram með svona tilboð í höndunum, sem var líka sýnt stjórnvöldum, að menn hafi ekki reynt að búa til farveg um að taka á þremur afmörkuðum atriðum, launabreytingum, slysatryggingum, lífeyrismálum og öllu öðru í langtímavinnu á öllu árinu? Er hægt að halda því fram að stéttirnar hafi ekki lagt sig fram um að koma í veg fyrir að við stefndum inn í þetta verkfall? Nei, bara alls ekki.
Ég verð að gera athugasemdir við hvernig menn tala um skyldur stjórnvalda til að berja annan aðilann alltaf niður.