Steingrímur J. Sigfússon (andsvar):
Herra forseti. Ég held að hér sé á ferðinni alveg ótrúlegur reginmisskilningur á því af hverju þessi þjóðareinkenni Íslendinga stafa. Þau eru ekki bara Íslendinga. Það vill svo til að þetta er sameiginlegt einkenni allra þjóða sem byggja norðlægar slóðir. Hér er munur birtu sumars og veturs svo mikill að það myndast sérstök þjóðareinkenni sem ég hélt að allir þekktu.
Það er vel þekkt að virkni þjóðfélaga á hánorrænum breiddargráðum er langmest yfir sumartímann. Þá er sólarhringurinn og vinnudagurinn oft mjög langur en síðan leggjast þessi samfélög kannski í ákveðinn dvala eða dróma yfir skammdegistímann. Að þessu leyti erum við verulega frábrugðin þeim sem hafa alist upp og búa miklu sunnar á hnettinum af ósköp skiljanlegum og eðlilegum ástæðum. Eigum við að breyta þjóðareinkennum okkar og hegðun vegna þess að það færi betur á tjaldstæðum þar sem íslenskir ferðamenn eru innan um útlendinga á sumrin?
Ég kaupi ekki svona röksemdir. Mér finnst menn vera hér að ætlast til ansi mikils út frá því hvernig við lítum á okkur sem sjálfstæða þjóð og stjórnum okkar málum. Auðvitað eiga menn að leysa slíkt með öðrum hætti en þeim að skekkja klukkuna þannig að hún verði næstum þremur tímum á undan því sem eðlilegt er hér um vestanvert landið. Það er að mínu mati gjörsamleg fráleit lausn á þessu vandamáli ef menn vilja nálgast málið þannig.
Hér hefur vissulega verið í gangi ákveðin þróun sem ég held að sé ekkert óeðlileg. Víða í minni samfélögum þar sem hægara er að koma því við þá gera menn breytingar á tímasetningu, opna kannski leikskóla klukkutíma fyrr á sumrin en á veturna. Það er gert án þess að breyta klukkunni. Hún er áfram rétt í grófum dráttum eins og hún á að vera. Þannig geta menn auðvitað gert breytingar. Enginn bannar bændum að fara snemma á fætur og það þarf ekkert að hýða þá til þess með klukkunni, með klukkubreytingum. Mér finnst þessar röksemdir, herra forseti, ekki halda.