Þuríður Backman:
Herra forseti. Verkfall framhaldsskólakennara hefur nú staðið hálfan mánuð. Það hefur þegar haft alvarlegar afleiðingar fyrir nemendur skólanna. Furðuhljótt hefur verið um þessa alvarlegu stöðu úti í þjóðfélaginu. Eins má segja að hér sé valin óvenjuleg leið til að vekja athygli þjóðarinnar á alvarleika málsins og hvetja samningsaðila til að leggja hart að sér til að ná samningum og leysa þessa deilu.
Samkvæmt nýjustu fréttum miðar ekkert áfram í samningaviðræðunum og ef eitthvað er þá hafi frekar verið stigin skref aftur á bak. Engar vísbendingar eru komnar fram á þinginu um að meira fjármagn eigi að koma inn í framhaldsskólana. Verkfall sem þetta bitnar harðast á þeim nemendum sem veikastir eru fyrir, bæði í námi og eins félagslega. Þeir flosna úr námi ef þeir hafa ekki mætingarskyldu og hafa ekki aðhald og stuðning kennara og skólaumhverfisins. Eftir að framhaldsskólanemendur eru komnir í vinnu er freistandi fyrir marga að sleppa því sem eftir er annarinnar þó að samningar komist á, sérstaklega þar sem mikil eftirspurn er eftir vinnuafli hér á höfuðborgarsvæðinu og þrýstingur á að halda fólki í verslunarstörfum fram að jólum. Þeim sem þegar hafa gefist upp við heimanám og hafa ekki vinnu er hætt við vanlíðan og þunglyndi. Það getur þurft nokkurn dug til að koma sér aftur til náms.
Herra forseti. Framhaldsskólanemar sem verða að sækja nám fjarri heimabyggð hafa lagt út fyrir töluverðum kostnaði vegna búsetuskipta, þ.e. greitt gjald fyrir heimavist eða leigu og mötuneyti auk annarra útláta. Tiltrú nemenda á framhaldsskólanám minnkar eftir því sem verkfallið dregst á langinn. Ef hægt er að halda úti verkfalli svo lengi að allt námsferli raskist þá hlýtur að vera holrúm undir öllum yfirlýsingum stjórnvalda um mikilvægi góðrar menntunar þjóðarinnar og að upp sé runnið nýtt tímabil í atvinnusköpun á tækniöld.