Steingrímur J. Sigfússon (andsvar):
Herra forseti. Ég gæti auðvitað vel hugsað mér að glíma við að finna þarna einhver landamæri sem sett yrðu inn í lögin þannig að þau væru skýrari og einfaldari. Ég held að það hefði mikla kosti í för með sér, svo að þetta tiltekna og einstaka dæmi sé tekið, að staða viðskiptabanka, sá sem hefði hefðbundna stöðu viðskiptabanka fyrirtækis sem skráð væri á Verðbréfaþing, væri nokkuð skýr samkvæmt lögunum. Það ætti að vera tiltölulega einsleitt samband á ferðinni. Almennt geri ég ráð fyrir því að hliðstæðar reglur gildi um upplýsingagjöf fyrirtækja til viðskiptabanka síns, eða kannski öllu heldur varðandi þær upplýsingar sem viðskiptabanki krefst vegna reglubundinnar þjónustu sinnar við fyrirtækið. Svo koma kannski upp sérstök tilvik þegar um er að ræða fjárfestingaráform eða annað því um líkt en það væri hægt að hafa inni í löggjöfinni. Ég er viss um að ef skýrari landamæri væru dregin upp þá mundi það þjóna þeim tilgangi að draga úr tortryggni og fækka gráu svæðunum sem annars er líklegt að verði þarna.
Mér finnst þetta teikna til þess, þau gögn sem fylgja þessu frv., að frá fyrirtækjahliðinni sé tilhneigingin sú að líta á bankann sem innherja, á fjármálaráðgjafa, á verðbréfafyrirtæki sem veita fyrirtækinu þjónustu og á viðskiptabankann sem innherja. Það er hins vegar látið vera opið frá hinni hliðinni, hvort þeir líti á sig, vegna sambands síns við fyrirtækið, sem innherja. Það er auðvitað ekki gott að þetta sé með hvort með sínum hætti eftir því úr hvaða átt við nálgumst málið. Þessar leiðbeinandi reglur eða dæmi sem þarna er gefið sem sýnishorn af starfsreglum fyrir viðkomandi fyrirtæki gæti a.m.k. bent í þá átt.
Að öðru leyti, herra forseti, held ég að við séum að hluta komin inn í umræðu um grundvallarspurningar um hvernig þessar fjármálastofnanir upplifa sig og hlutverk sitt. Það hef ég áhuga á að ræða frekar við hæstv. ráðherra og er að hugsa um að biðja um orðið í því skyni.