Hjálmar Árnason:
Herra forseti. Eftir Kyoto-ráðstefnuna gagnrýndi hv. stjórnarandstaða ríkisstjórn Íslands harðlega hér á Alþingi fyrir það varúðarsjónarmið að skrifa ekki undir samkomulagið þegar í stað. Í ljósi niðurstaðna af Haag-ráðstefnunni er eðlilegt að spyrja hvar við stæðum í dag ef ráðum hv. stjórnarandstöðu hefði verið fylgt. Við værum ein örfárra þjóða búin að taka á okkur alþjóðlegar skuldbindingar sem fæstar þjóðir heims hafa treyst sér til að gangast undir. Afleiðingar þess væru verulegar fyrir samkeppni íslensks efnahagslífs og ekki síður fyrir umhverfismál í hnattrænum skilningi.
Það hlýtur að skjóta skökku við að heyra í sölum Alþingis þau eigingjörnu sjónarmið að banna okkur sjálfum sem þjóð og alþjóðasamfélaginu að nýta skynsamlega hina einstöku umhverfisvænu orku okkar Íslendinga. Menn verða að svara því afdráttarlaust hvort þeir vilja nota kol eða olíu sem orkugjafa í iðnaði eða ljá heiminum skynsamlegan aðgang að vistvænum orkugjöfum okkar Íslendinga.
Niðurstaða Haag-fundarins kemur í sjálfu sér ekki á óvart. Ég hygg að útblástursvandi heimsins verði fyrr leystur með nýrri tækni en alþjóðlegu samkomulagi. Framarlega þar í flokki er vetnistæknin enda fleygir henni fram með ævintýralegum hraða. Ríkisstjórn Íslands er fyrsta ríkisstjórn veraldar með það pólitíska markmið að byggja efnahagslíf sitt á vetnistækni. Þar getum við orðið leiðandi í heiminum. Þar getum við líka ráðist á vanda okkar þar sem hann er mestur í umhverfismálum rétt eins og við höfum gert varðandi nýtingu vistvænna orkugjafa. Þar erum við einfaldlega heimsmeistarar. Þess vegna eru raddir margra hv. stjórnarandstæðinga hér á Alþingi heldur ófaglegar og óábyrgar.