[prenta uppsett í dálka] 62. fundur, 127. lþ.
Flm. (Vilhjálmur Egilsson) (andsvar):
Virðulegi forseti. Þetta er afar athyglisverð kenning hjá hv. þm., þ.e. að verð muni hækka og drykkjuskapur aukast. Venjulega er það svo að menn álíta að hækki verð á einhverri vöru hafi það í för með sér að minna sé neytt af henni.
Það má segja sem svo og ég held að í einhverjum tilvikum mundi neyslan vaxa vegna þess að meira framboð er á fleiri stöðum og þægilegra að nálgast vöruna. En ef hv. þm. hefur svona miklar áhyggjur af því að drykkjuskapur aukist, þá hef ég trú á því að hann mundi vera ánægður með að verð hækki.
Síðan er annað sem hann þarf að hafa í huga og það er að kostnaður neytandans við að nálgast vöruna er ekki bara það sem hann borgar við búðarborðið. Kostnaðurinn felst líka í þeirri fyrirhöfn og öðrum kostnaði, t.d. að keyra langar leiðir til að greiða póstkröfukostnað og annað eða ef verslanir eru fáar, þá kostar það neytandann í tíma og útlögðum kostnaði að ná í vöruna. Þegar heildardæmið er skoðað þarf því að skoða alla þá mynd til þess að sjá hvernig þetta kemur út fyrir neytandann.
Annað sem hv. þm. veit er að verslun víða á landsbyggðinni á í vök að verjast, sérstaklega matvöruverslun. Ég hygg að það mundi styrkja verslanir á mörgum minni stöðum og bæta þjónustu almennt við íbúa minni staða ef þessi breyting yrði.
