Lúðvík Bergvinsson:
Virðulegi forseti. Ég held að óhjákvæmilegt sé að ég óski eftir því að fá að bera af mér sakir. Í fyrsta lagi sagði ég í ræðu minni um aðkomu ráðherra að ákvörðun nefndar sem er endanleg á sviði stjórnsýslu, að hann hafi steypt sér inn í þá ákvörðun að eigin frumkvæði. Í því fólst ákveðin valdníðsla sökum þess að hann hafði ekki valdheimildir til þess að fara þar inn.
Í öðru lagi, að ég hafi veist að landlækni og öðrum slíkum er náttúrlega slík firra að engu tali tekur. Það sem ég nefndi í ræðu minni var einfaldlega að skipun nefndarinnar gerir það að verkum að niðurstaða hennar er ekki nægilega trúverðug. Það var það sem ég sagði í mínu máli og stend við það. Ég vil því halda þessu nákvæmlega til haga og bera þær sakir af mér sem á mig voru bornar í þessari umræðu.