Guðjón A. Kristjánsson:
Herra forseti. Ég held að við séum að ræða hér þarft mál. Þó að hér sé vissulega um hækkun á gjaldtöku að ræða held ég samt að nauðsynlegt sé að standa að góðu eftirliti með slátrun dýra. Og þó að ekki komi beint fram í texta þessa frv. eða grg. að hér sé einkum átt við sauðfé, nautgripi og hross lít ég satt að segja a.m.k. svo á að við séum aðallega að fjalla um þau dýr. E.t.v. nær þetta þó til allra sláturhúsa eins og hv. þm. Karl V. Matthíasson vék að áðan. Auðvitað væri fróðlegt að fá svör við því. (Landbrh.: Allra sláturhúsa og allra tegunda.) Allra tegunda, svarar hæstv. landbrh.
Ég verð að segja alveg eins og er að ég tel jákvætt að við höldum uppi virku og góðu eftirliti með slátrun.
Ég vil hins vegar aðeins víkja að þeirri þróun sem hefur orðið hér á landi á undanförnum árum. Sláturhúsum fækkar og miklir flutningar fara fram á milli landshluta á t.d. sauðfé til slátrunar, og það getur auðvitað orðið til þess að við þurfum að gæta enn betur að vörnum gegn sjúkdómum, t.d. riðu og öðrum sjúkdómum sem e.t.v. geta borist með þeim flutningstækjum sem notuð eru. Síðan fylgja bændur iðulega eftir sláturdýrum sínum í sláturhús og allur þessi flutningur, bæði manna og dýra, getur orðið til þess að frekar þurfi að herða eftirlitið en hitt, ekki bara með kjötafurðunum heldur líka hvernig smitsjúkdómar gætu e.t.v. borist á milli svæða.
Það hefur auðvitað sýnt sig í Evrópu þegar þar koma upp tilfelli varðandi sjúkdóma að þá hafa menn einmitt lent í að búið er að flytja dýrin fram og til baka um öll þessi lönd og menn ná bara ekki utan um málið öðruvísi en að fara í mikið dráp á dýrum. Þetta held ég að sé athugandi fyrir okkur og þó að menn hafi auðvitað ákveðna hagkvæmni í huga held ég að það sé mikið atriði að hægt sé að slátra inni á svæðunum því fé sem menn telja eðlilegt að þar sé slátrað og það sé ekki of mikið gert af því að flytja búpening á milli landshluta. Það er margt sem þarf auðvitað að athuga í því sambandi.
Þó að hér sé um aukna gjaldtöku að ræða lít ég svo á að eðlilegt sé að standa vel að þessum þætti málsins. Lögin eiga að taka gildi 1. júní og það er auðvitað eðlilegt með tilliti til þess að sláturtíð sauðfjár hefst á miðju sumri eins og nú er orðið og stendur fram undir jól. Ég held að varla sé hægt að amast við því að við stöndum undir því eftirliti sem ætlað er að hafa. Þess vegna ætla ég ekki að lengja þetta mál mikið. Ég tel að frv. eins og það er fram sett sé eðlilegt og sjálfsagt. Því fylgir auðvitað aukinn kostnaður en við verðum að standa vel að þessum málum, undan því verður ekki komist.
Ég vil hins vegar rétt í lokin víkja að öðru og spyrja hæstv. landbrh. eins. Ég tók eftir því á fréttavef frá útlöndum um daginn að í Evrópu hafði komið upp einkennilegt mál varðandi fiskimjöl. Til Hollands höfðu verið fluttar mengaðar rækjur frá Asíu, settar þar í frysti í einhvern tíma og síðan seldar í mjölvinnslu. Úr þessu hafði verið framleitt mjöl og síðan hafði þessu mjöli verið dreift til Danmerkur og fleiri landa og verið notað þar til eldis dýra. Ég vona sannarlega að við Íslendingar séum ekki í því fari að vera að flytja inn mjöl frá öðrum löndum. En það vakti athygli mína að jafnvel í hinu mikla eftirlitskerfi Evrópusambandsins gátu svona hlutir átt sér stað. Stundaður var innflutningur á menguðum sjávardýrum sem höfðu í sér hættuleg efni vegna lyfjagjafar og þau voru síðan notuð í mjölvinnslu þar sem þessi efni eyddust ekki og mjölinu var síðan dreift til eldis, m.a. sláturdýra, í þessum löndum. Það er því að mörgu að hyggja í eftirliti okkar og við búum vonandi svo tryggt að hér komi ekki inn alls konar afurðir sem við getum talið skaðlegar fyrir okkur. Þetta sýnir okkur auðvitað fyrst og fremst að í hinu mikla eftirlitskerfi Evrópusambandsins duga reglurnar ekki til, hæstv. ráðherra.