Ögmundur Jónasson (andsvar):
Herra forseti. (Gripið fram í: Svaraðu þessu.) Ég veit nú ekki hvort þetta er alveg sanngjarnt. Ég var í hópi þeirra sem voru því mjög fylgjandi að efnt yrði til þjóðaratkvæðagreiðslu um EES-samninginn á sínum tíma. Ég var þar í ágætum félagsskap ASÍ, BSRB, Neytendasamtakanna, Bændasamtakanna og greinilega ríkur vilji var fyrir því í þjóðfélaginu að leggja þennan samning fyrir þjóðina. Ég held að það hefði verið til góðs, auk þess sem ég tel að slíkt geti örvað umræðu um málin á sama hátt og við höfum verið með tillögu um að setja Kárahnjúkavirkjun í þjóðaratkvæðagreiðslu. Vonandi er nú ekki þörf á því að ræða það mál reyndar miklu lengur því svo virðist sem Norsk Hydro hafi lagt þau áform á hilluna þótt ríkisstjórnin berji áfram hausnum við steininn.
Ég tek undir með hv. þm. að að sjálfsögðu hefði átt að grípa til allt annarra efnahagsúrræða hér á landi en að láta gjaldmiðilinn veikjast eins og gert var. Það hefði verið hægt að treysta undirstöður atvinnulífsins á annan og miklu skynsamlegri hátt en þennan. Ég er alveg sammála því að þetta var uppgjöf.
En það sem ég er að leggja áherslu á er að þegar við forgangsröðum í stefnumótun okkar og í pólitík þá vil ég forgangsraða atvinnustiginu mjög framarlega. Ég held að eitt alvarlegasta þjóðfélagsmein sem getur herjað á nokkra þjóð sé atvinnuleysi. Ég held að það fari mjög illa með hvert þjóðfélag.
Aðeins um hinar pólitísku skorður við fjárfestingum alþjóðaauðhringa, og þar er aftur vísað í hv. þm. Steingrím J. Sigfússon. Ég held að þar hafi verið átt við þá pólitík sem stofnanir á borð við Alþjóðabankann og Alþjóðagjaldeyrissjóðinn hafa fylgt og lagt til grundvallar lánveitingu og styrkja til fátækustu þjóða heimsins og það höfum við gagnrýnt.