Utanríkisráðherra (Halldór Ásgrímsson):
Herra forseti. Stjórnmálaþróunin í Mið-Austurlöndum einkennist sem aldrei fyrr af átökum og ófriði. Fyrir nokkru voru Ísraelsmenn að ráðast inn í Nablus á Vesturbakkanum að því er talið er með 200 skriðdreka. Þar búa 100 þús. manns en þetta er stærsta borgin á Vesturbakkanum. Ofbeldi og öryggisleysi á svæðinu eykst með hverjum einasta degi. Allar friðarviðræður hafa runnið út í sandinn, samkomulag hefur verið gert í fleiri en eitt skipti en það hefur reynst lítið meira en orðin tóm og vopnahlé sem samið hefur verið um hefur ekki verið haldið. Áframhaldandi ofbeldi og neitun samningaviðræðna styrkir eingöngu þau öfl sem hvorki vilja framhald friðarferlisins né pólitíska lausn á átökunum í Miðausturlöndum. Ofbeldi er svarað með meira ofbeldi.
Það er ekkert lát á blóðugum sjálfsmorðsárásum í Ísrael og mönnum blöskrar ekki síður sú mikla harka sem Ísraelar beita á heimastjórnarsvæðum Palestínumanna. Þeir hafa haldið Yasser Arafat í herkví í Ramallah og er nú svo komið að meira að segja fulltrúa bandarískra stjórnvalda, Anthony Zinni, og fulltrúum Evrópusambandsins hefur verið meinað að hitta Arafat. Það má ekki gleymast að Vesturbakkinn, Gaza, Austur-Jerúsalem og Gólan-hæðir eru hernumin af Ísra\-el og Ísraelsmönnum ber að skila þessum svæðum til Palestínumanna og Sýrlendinga samkvæmt fjölmörgum ályktunum öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna. Það hlýtur áfram að vera krafa okkar að deiluaðilar fallist á tafarlaust vopnahlé og hefji strax, án allra skilyrða, samningaviðræður á grundvelli tilmæla Mitchell-skýrslunnar sem kom út 30. apríl sl., fyrir næstum því ári.
Ég tek undir það með hv. þm. Ögmundi Jónassyni að það er mikil ástæða til að lýsa yfir sérstökum áhyggjum af hinu bága efnahags- og mannúðarástandi á sjálfstjórnarsvæðum Palestínumanna. Kyrkingartaki Ísraels á efnahagslífinu þar á svæðinu svo og áframhaldandi ögrun með útþenslu landtökumanna á hernumdu svæðunum hefur magnað ástandið og verður að sjálfsögðu að linna. Það er nauðsynlegt að reyna að brjótast út úr þeim mikla vítahring sem skapast hefur á þessu svæði.
Ábyrgð Ísraelsmanna er mikil og þeir eru ekki hafnir yfir lög og rétt. Við hljótum að fordæma harðlega ofbeldisaðgerðir beggja aðila, bæði Ísraelsmanna og annarra á þessu svæði. Þar ríkir mikil óbilgirni og eina leiðin til þess að komast út úr þessu er að sú óbilgirni víki fyrir gagnkvæmu trausti. Fyrr getum við ekki vænst friðar í Miðausturlöndum. Það mundi byggjast á stofnun lýðræðislegs Palestínuríkis. Það væri besta tryggingin fyrir öryggi Ísraels innan alþjóðlegra viðurkenndra landamæra. Þá fyrst lýkur friðarferlinu.
Ég hef áður lýst því yfir að ég telji algjörlega nauðsynlegt að senda alþjóðlegt friðargæslulið eða eftirlitssveitir til Palestínu. Ég tel vonlaust að tryggja varanlegan frið á svæðinu án slíkra alþjóðlegra sveita.
Vegna spurningar hv. þm. varðandi stjórnmálasamband við Ísrael hefur ekki verið samband milli íslenskra stjórnvalda og ísraelskra stjórnvalda síðan sendiherra þeirra var hér á landi, Það hefur ekki verið hugleitt að slíta stjórnmálasambandi við Ísrael. Ég tel að það þjóni engum tilgangi á þessu stigi málsins að gera slíkt. Það er mat flestra þjóða í heiminum. Það verður að halda áfram að þvinga þá til þess að draga sig til baka og koma á friðarviðræðum. Ég hef miklar efasemdir um að það að ríki heims slíti stjórnmálasambandi við þá þjóni þeim tilgangi.