Jóhanna Sigurðardóttir (andsvar):
Herra forseti. Það er auðvitað lykilatriði hvað við er átt með þessu ákvæði í frv. þegar talað er um íbúðir sem staðið hafa auðar í lengri tíma. Það er forsenda fyrir úthlutun og framlagi þannig að nefndarmenn þurfa að vera klárir á því hvað við er átt.
Ég held að það sé líka mikilvægt að þessar auðu íbúðir séu strax skoðaðar. Iðulega eru villandi umræður uppi um þær og látið að því liggja að um sé að ræða auðar íbúðir um allt landið. Staðreyndin er hins vegar sú að auðar íbúðir eru 1--1,5% af heildinni, þær eru 174 af 10--12 þús. félagslegum íbúðum, og engin á höfuðborgarsvæðinu. 65 af þessum 174 eru á Vestfjörðum og síðan eru þær á Austurlandi, aðallega í Fjarðabyggð, og í Vestmannaeyjum. Þetta eru staðirnir. Þetta eru staðbundin vandamál. Ég held að það sé mikilvægt að menn hafi það í huga þegar verið er að ræða þessi mál. Þegar ég tala um 174, herra forseti, er ég bara að tala um íbúðir sem hafa staðið auðar í tvo mánuði eða lengur. Ef við töluðum um íbúðir sem hefðu staðið auðar í 4--6 mánuði værum við kannski að tala um eitthvert brot úr prósentu þannig að menn verða að átta sig á því að ekki er um stórt vandamál að ræða í félagslega kerfinu þó að það sé ein af forsendunum fyrir því að það var lagt niður.