Árni Steinar Jóhannsson (andsvar):
Virðulegi forseti. Mig langar til að spyrja hv. þm. Pétur H. Blöndal að öðru. Það var skondið en í framsöguerindi hv. þm. Vilhjálms Egilssonar, formanns efh.- og viðskn., kom fram að styrkir væru alþekktir út um allan heim. Hann nefndi t.d. Bandaríkin sem hefðu styrkt fyrirtæki okkar í fiskdreifingu. Nú stöndum við frammi fyrir gríðarlegum fólksflutningum. Fólk er að yfirgefa mikil verðmæti á landsbyggðinni. Ég vil spyrja hv. þm. hvort hann hafi velt fyrir sér stofnstyrkjum eða framlögum líkt og þeim sem algeng eru í Bandaríkjunum, skilst mér, í mörgum fylkjum eða að jafnvel hreppar eða bæir keppi með þeim um að fá til sín stórfyrirtæki. Það er alþekkt. Maður hefur líka heyrt því fleygt hvað varðar þetta fyrirtæki. Við þekkjum svona styrki frá Evrópusambandinu, stofnstyrki og framlög, sérstaklega í dreifbýlinu. Hefur hv. þm. velt því fyrir sér hvort ekki hefði ekki nær fyrir okkur sem þjóð að gæta eigna almennings og aðstöðu sem búið er að byggja upp í landinu, þ.e. með slíkum formúlum vítt og breitt um landið til margbreytilegrar uppbyggingar í stað þess að taka svona gríðarlega stórt högg? Á þessu er auðvitað reginmunur. Þar erum við að tala um margþættan ávinning, samfélagslegan ávinning vegna þess að eignirnar eru fyrir hendi og þjónustan við fólkið er fyrir hendi.
Í framhaldinu vil ég nefna að við eigum gríðarlega framsækna og góða vísindamenn á mörgum sviðum sem ekki eru í samkeppni. Ég nefndi í fyrri ræðu minni fiskeldið sem er strand með áframeldi þar sem það hefur ekki aðgang að bakábyrgðum af því tagi sem við erum að tala um núna.