Pétur H. Blöndal (andsvar):
Herra forseti. Í fyrsta lagi vil ég taka fram að þó að ég hafi bent á neikvæð áhrif á heilbrigðiskerfið er það ekki nægilegt til þess að ég sé á móti málinu sem slíku. Ég hefði ekkert á móti þessari starfsemi inn í landið, alls ekki, ef það kæmi á eðlilegum forsendum með áhættufé --- sem ég vona að það geri.
En hv. þm. lendir í ákveðinni mótsögn við sjálfan sig. Hann segir að gjaldþrotalíkurnar séu mjög litlar. Ég veit ekki hvað átt er við, hvort það er 5% eða 2% eða hvað það nú er. Í mínum huga eru litlar líkur 2--5%. Ef svo er er þetta ekki áhættusamur bransi eins og hv. þm. nefndi. Þetta er hreinlega mjög öruggur bransi ef gjaldþrotalíkurnar eru þetta litlar.
Það er nefnilega einmitt einkenni á áhættustarfsemi að þar eru gjaldþrotalíkurnar miklar en hagnaðarvonin líka þeim mun meiri. Það er þekkt í þessum bransa að ef vel gengur fer gengið upp í hundraðfalt, þvílíkur er hagnaðurinn, jafnvel enn meira. Og það er ljóst að ef þetta væru litlar gjaldþrotalíkur mundu fjárfestar heimsins slást um að kaupa í þessu fyrirtæki. Þeir mundu slást um að kaupa í því ef gjaldþrotalíkurnar væru litlar og hagnaðarvonin svona gífurleg. Þannig er því nefnilega ekki háttað, gjaldþrotalíkurnar eru og hljóta að vera umtalsverðar. Í mínum huga hljóta þær að vera yfir 50% því að ella væri svo mikill ávinningur í því að kaupa í þessu fyrirtæki að það þyrfti enga ríkisábyrgð, það yrði slegist um hlutaféð á því gengi sem er í dag og jafnvel því gengi sem talað er um, 18, vegna þess að gjaldþrotalíkur, áhætta og mikil hagnaðarvon fara saman. Hins vegar geta ekki farið saman mikil hagnaðarvon, litlar gjaldþrotalíkur og áhætturekstur.