Iðnaðarráðherra (Valgerður Sverrisdóttir) (andsvar):
Hæstv. forseti. Það er svo langt frá því að verið sé að fela eitthvað í þessu máli enda held ég að hv. þm. geti séð það á greinargerðinni, þar sem farið er nákvæmlega yfir þetta ferli, hvernig það átti sér stað. Málið er að við höfum möguleika á því, í samfloti við aðra eigendur, að selja hlut ríkisins á ásættanlegu verði. (GAK: Hver mat það?) Það er metið af sérfræðingum (GAK: Af hvaða sérfræðingum?) og við erum sátt við það.
Auðvitað er þetta samkomulag. Því er ekki að neita, þetta er samkomulag og við tökum þessu ágæta tilboði svo framarlega sem það verður ekki stöðvað af samkeppnisyfirvöldum.
Hv. þm. heldur því fram að ríkið hafi verið áfjáð að kaupa Orkubú Vestfjarða. Það var reyndar ekki svo. Ríkið vildi hins vegar leggja sig fram um að koma fjárhag þessara ágætu sveitarfélaga á réttan kjöl. Þess vegna brást ríkið þannig við, í því tilfelli. Í málinu sem hér er um að ræða, er ríkið í samvinnu við sveitarfélagið að koma málum svo fyrir að þetta fyrirtæki verði selt ábyrgum aðilum sem hugsa sér að reka það áfram í þessu sveitarfélagi, öllum til hagsbóta. Því skyldi ríkið eiga hlut í þessu félagi, einhvern lítinn hlut --- það er það sem ég átti við þegar ég kallaði hér fram í hér fyrr í umræðunni. Ég sagði: Hverjum átti ríkið þá að selja? Ef við hefum brunnið inni með lítinn hlut þá hefði hann orðið ákaflega verðlítill. Þá hefðu hv. þm. stjórnarandstöðunnar verið tilbúnir til að koma upp í þennan ræðustól og gagnrýna mig, ráðherrann sem fer með hlutabréfið í þessu fyrirtæki, fyrir það að halda illa á hagsmunum ríkisins.
Það er fyrst og fremst tækifærismennska sem ræður ferðinni þegar hv. þm. stjórnarandstöðunnar koma hér upp og hafa uppi stór orð. En þá vil ég taka fram að sumir hafa viðhaft stærri orð en hv. síðasti ræðumaður.