Þuríður Backman:
Herra forseti. Ég vil eins og flestir þeir sem hér hafa tekið til máls þakka fyrir framkomna þáltill. um rekstur Ríkisútvarpsins og tek undir megintillögu hennar um að kosin verði nefnd, skipuð fulltrúum allra flokka, til að semja frv. um breyttan rekstur Ríkisútvarpsins. Ég ætla ekki að fara í einstaka liði í greinargerðinni, ég get tekið undir flest, annað ekki en við munum ræða það betur síðar.
Ég vil að afstaða okkar í Vinstri hreyfingunni -- grænu framboði sé ljós og tel að það hafi reyndar komið hér fram að við teljum mikilvægt að Ríkisútvarpið verði áfram í eigu allra landsmanna, sé áfram ríkiseign. Það er hægt að færa fyrir því mörg rök en helstu rökin eru auðvitað þau að við þurfum að eiga fjölmiðil sem allir hafa aðgang að og sem sinnir þeirri öryggisþjónustu sem Ríkisútvarpið á að gera.
Varðandi fjármögnun á rekstri Ríkisútvarpsins --- við erum núna með afnotagjöld af hverju tæki sem er nokkuð flókið kerfi og ekki mjög vinsælt eins og er. Ég tel mjög mikilvægt að við finnum aðra leið ef við ætlum að afnema akkúrat þessa innheimtu, að fundin verði önnur leið sem geri Ríkisútvarpið að sterkum miðli, óháð ríkisframlögum. Þar gæti þá verið um að ræða nefskatt eða einhvern sérstakan skatt þó að hann yrði fenginn með öðrum hætti en þeim sem er nú til að geta tryggt hlutleysi Ríkisútvarpsins.
Í dag er gott að vita til þess að til séu þingmenn sem aðrir sem láta sér annt um Ríkisútvarpið. Það hefur verið óþolandi að fylgjast með því hvernig fjárhagur Ríkisútvarpsins hefur versnað á undanförnum árum. Stofnunin er í fjársvelti og hefur ekki getað sinnt því hlutverki sem starfsmenn stofnunarinnar hafa metnað til og vilja standa undir, og er í miklum fjárhagserfiðleikum núna sem hefur komið fram í niðurskurði. Eitt af þeim sparnaðarráðum sem gripið var til var að draga úr starfsemi svæðisstöðvanna úti um land. Við þurfum að standa vörð um svæðisstöðvarnar, efla þær, ekki að draga úr starfseminni. Við þurfum að fela svæðisstöðvunum fleiri verkefni en þær hafa í dag. Við höfum mjög hæfa starfsmenn úti um land sem eru fullfærir um að vinna miklu meira efni en þeir gera í dag sem er þá hægt að setja inn á aðalrás Ríkisútvarpsins.
Svæðisstöðvarnar eru mikilvægar fyrir það að flytja staðbundið efni, efni sem á ekki heima eða ratar illa inn í útvarp allra landsmanna en vekur áhuga heimamanna og er mikilvægt til þess að styrkja böndin heima fyrir.
Það er ekki sanngjarnt að svipta Ríkisútvarpið og Rás 2 auglýsingatekjum. Við vitum öll að þegar við viljum koma auglýsingum á framfæri veljum við miðilinn eftir eðli auglýsinganna. Oft viljum við að auglýsingar okkar komist til allra landsmanna og þá er Ríkisútvarpið sá miðill sem tryggast kemur auglýsingunum á framfæri. En það þurfa þá að vera móttökustöðvar og dreifikerfið verður að vera tryggt og það er það ekki í dag, hvorki í hinum dreifðu byggðum né til sjófarenda. Og ég tek undir orð hv. þm. Guðjóns A. Kristjánssonar um að útsendingar til sjómanna verði að bæta. Þetta kostar peninga. Við skulum því standa saman að því að styrkja Ríkisútvarpið. Það verður, miðað við núverandi kerfi, að hækka afnotagjöldin, þau verða að fylgja verðlagi og gott betur miðað við hve fjárþurfi Ríkisútvarpið er orðið. Við skulum líka minnast þess þegar við erum að tala um samkeppni og aðstöðu sjónvarps- og útvarpsfyrirtækja hér í landinu að við erum ekki nema um 280 þúsund manna þjóð og það er alveg spurning hversu margar stöðvar, hvort heldur það eru útvarps- eða sjónvarpsstöðvar, landið í raun og veru ber, hversu miklar kröfur við getum gert til fjölda stöðva í svo fámennu landi.