Einar K. Guðfinnsson (andsvar):
Virðulegur forseti. Ég held að það sé alveg rétt sem hv. 4. þm. Vestf. var að segja, að vorið 1999 tókum við þá ákvörðun að draga úr þessum skerðingarmögleikum sem búið var að byggja inn í löggjöfina varðandi smábátakerfið og dagakerfið. Og ástæðan var auðvitað sú að við sáum að miðað við þann afla og þá sóknargetu sem dagakerfið hefði ræki fljótlega að því að þessir dagar yrðu komnir niður í algerlega óviðráðanlegt núll. Þess vegna gripum við til þessara úrræða.
Ég er alveg sammála hv. þm. um að við mikið og stöðugt tekjufall í sjávarútveginum er náttúrlega ekki búandi, og það er auðvitað það sem við lendum í upp úr 1990 þegar tekjufallið verður þar, sérstaklega í þorskveiðunum. Það hafði auðvitað afleiðingar sem engan okkar gat órað fyrir og hefur auðvitað haft skelfilegar afleiðingar fyrir byggðirnar. Við þurfum ekki annað en að sjá ýsuna í þessu sambandi, tegund sem oft hefur borið á góma hérna, þar sem við erum núna að veiða u.þ.b. helminginn af því sem við máttum veiða árum saman. Auðvitað er þetta undirstaða vandans sem við erum að glíma við. Auðvitað veldur það stóra ágreiningnum að við erum að skipta stöðugt minni og minni köku og það er það sem er svo alvarlegt.
Ég er síðan algerlega sammála hv. þm. um það líka, og það hefur aldrei bögglast fyrir mér, að það væri hægt að stjórna þessum veiðum öðruvísi en að magnbinda þetta ofan á hvern einasta bát og hverja einustu fleytu. Ég stóð líka í því, og ég held að við hv. þm. höfum verið býsna einir í þeirri vörn í sumar, að verja þá umdeildu ákvörðun hæstv. sjútvrh. að gefa steinbítsveiðina frjálsa með sóknartakmörkunum. Ég held að þá hafi það gerst að hv. þm. Guðjón A. Kristjánsson, Einar K. Guðfinnsson og hæstv. sjútvrh. urðu sammála, a.m.k. þá daga.