Ögmundur Jónasson (andsvar):
Herra forseti. Ég vil hvetja hæstv. utanrrh. til að finna aðra þjóð til að halda þennan fund hið allra fyrsta.
Það er rétt að hér var á sínum tíma samþykkt þáltill. um að kanna kosti þess að koma á fót sendiráði í Japan. Gerð var grein fyrir því í greinargerð með þessari tillögu, eins og hér var vitnað í, (Utanrrh.: Að kanna?) að þetta yrði dýrt en ég held að enginn hafi haft hugarflug til að ímynda sér að ríkisstjórnin mundi kaupa sendiráðsbyggingu fyrir tæpan milljarð króna. Strax og þetta varð uppskátt hér á þinginu var því andmælt og það gerði ég meðal annarra.
Ég efast ekki um að við eigum eftir að færa út viðskipti okkar við Japan og Kína og Austur-Asíu. Við kaupum vörur frá Japan fyrir tæpa 10 milljarða kr. og seljum fyrir eitthvað heldur minna. Ég er hins vegar með vaxandi efasemdir um að fjárfesting í rándýrum sendiráðum og rándýrar ferðir stórra sveita svokallaðra fyrirmanna greiði fyrir viðskiptum eins og þeir vilja sjálfir vera láta.
Hins vegar óttast ég að dómgreind þeirra blindist. Ég veit ekki hvort það gerist á fimm stjörnu hótelum eða í öllum veisluhöldunum sem þeir sækja en forgangsröðun þeirra raskast. Og ég vil minna á að þær kröfur sem nú eru uppi á meðal fatlaðra og aðstandenda fatlaðra barna um að útrýma biðlistum eftir húsnæði kosta álíka mikið og þessi eina sendiráðsbygging í Japan.
Það er þetta sem við erum að gagnrýna, það er þessi bjagaða forgangsröðun sem hæstv. utanrrh. virðist því miður ekki koma auga á.