Rannveig Guðmundsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Ég ætla ekki, í þessu síðasta andsvari mínu, að ræða leiðtogafundinn. Ég ætla heldur ekki að tala um sendiráð í Japan. Það gerði ég stuttlega í andsvari í dag og gerði grein fyrir afstöðu minni til þess þá.
Mig langar hins vegar að nefna að ég átti því láni að fagna að fara á vegum Norðurlandaráðs á Norræna daga í Berlín nú í haust og koma í íslenska sendiráðið í Berlín. Það er áfdráttarlaus afstaða mín að það hafi verið heillaspor að ákveða að Norðurlöndin færu saman í húsnæði þar. Ég er sannfærð um að það sem þar er að gerast er lyftistöng í þeim þætti utanríkisstarfs okkar sem snýr að útflutningsmálum.
Ég ætla líka að nefna eitt af því sem ég hef oft rætt við hæstv. utanrrh. í umræðum um utanríkismál. Það eru mannúðarmálin og mannréttindin. Ég hef sagt að það sé mikilvægt að utanrrh. Íslands sé rödd mannréttinda á erlendri grund og að umhverfi Íslendinga og okkar lög geri það að verkum að við getum tekið stórt upp í okkar á þeim vettvangi. Ég fagna því að hæstv. utanrrh. hefur gert það. Forusta hans í Evrópuráðinu var farsæl og mér finnst að hann hafi stigið skref í þessa átt.
Með þessum orðum mínum vil ég sýna fram á að það er mjög margt sem sameinar okkur í utanríkismálum og það er á mörgum sviðum sem ég er mjög sátt við hvernig haldið er á málum. Mér finnst þessi umræða hafa verið góð. Hún hefur verið upplýsandi og dregið fram ólíkar skoðanir á mikilvægum málum. En hún hefur verið góð og efnisleg og ég tek undir þau orð ráðherra og þakka fyrir hana.