Guðjón Guðmundsson (andsvar):
Herra forseti. Hv. þm. minnti á andstöðu í sveitunum við raflínurnar. Það er rétt hjá henni, það var mikil andstaða við fyrstu hugmyndir Landsvirkjunar um raflínurnar. Það ég best veit hefur Landsvirkjun lagt sig fram um að ná samkomulagi um það mál og ég minni á að fyrir ekki mörgum vikum sendu sveitarstjórnirnar á svæðinu frá sér sameiginlega yfirlýsingu þar sem þær hvöttu mjög til þess að þessi framkvæmd yrði að veruleika, þ.e. stækkun Norðuráls. Og ef ég man rétt skrifuðu allir undir, Akraneskaupstaður, Innri-Akraneshreppur, Skilmannahreppur, Hvalfjarðarstrandarhreppur, Leirár- og Melasveit, Borgarbyggð og Borgarfjarðarsveit.
Hv. þm. talar um að þröngva þessu verkefni inn. Hverju er verið að þröngva inn? Stækkun á þessu góða fyrirtæki sem er á Grundartanga í mikilli sátt við umhverfi sitt? 300--400 nýjum störfum og 12 milljarða aukningu á ári í útflutningi? Hv. þm. talar um að við séum að verða stærsta álútflutningsland álfunnar. Við flytjum í dag út 0,5% af því áli sem notað er á heimsmarkaðnum. Ef Fjarðaál verður að veruleika og þessi stækkun á Norðuráli verðum við með 2%.
Hv. þm. spyr hvort ég geri mér ekki grein fyrir þeirri hættu sem starfsmenn í álverum standi frammi fyrir, og talar um krabbamein í því sambandi. Mér finnst þetta glannalegt tal, vægast sagt, og hún talar um umhyggju sína fyrir þessu fólki. Er ástandið hjá Ísal virkilega eins og hv. þm. nefnir? Mér finnst bara hv. þm. ekki geta talað hér með þessum hætti. Og ég minni á að allar mælingar á álverinu Norðuráli á Grundartanga sýna að mengun er langt innan þeirra viðmiðunarmarka sem sett voru þegar það fyrirtæki fékk heimild til rekstrar verksmiðjunnar á Grundartanga, langt innan marka.
Ef það á ekki að stunda þessi störf af því að þau séu svo hættuleg, hvað þá með sjómennsku? Slysatíðni sjómanna er miklu hærri en allra annarra starfsstétta í landinu. Eigum við þá nokkuð að stunda sjómennsku?
Og aðeins af því að hv. þm. sagði að ég hefði nefnt Jón Bjarnason, ég gerði það ekki í sambandi við tal um störf við mengandi stóriðju. Mér varð fyrst og fremst hugsað til hv. þm. Kolbrúnar Halldórsdóttur sem hefur haldið þessu fram á Alþingi aftur og aftur, ár eftir ár.