Jón Bjarnason:
Herra forseti. Þetta nál. um frv. til laga um breyting á almennum hegningarlögum, um brot í opinberu starfi er um margt athyglisvert og frv. sem hér er á ferðinni. Mig langar aðeins að heyra hjá hv. framsögumanni hvaða þýðingu þetta hefur í reynd. Mér hefur verið hugsað til póstdreifingarinnar. Þegar búið er, sem nú hefur verið gert, að framselja til verktaka rekstur póststöðva og póstdreifingar, hvort heldur til banka, verslana eða bensínafgreiðslu, þá er kannski ekki lengur fastur ráðningarsamningur við einstakan starfsmann heldur er það jafnvel orðinn hluti af vinnuskyldu viðkomandi starfsmanns í stærra samhengi þar sem fleiri hlaupa til í þá vinnu. Hvernig er þá með þessar ábyrgðarskyldur, þ.e. varðandi í þessu tilviki póstleynd og annað sem kveðið er á um í lögum um póstþjónustu að skuli í heiðri haft, þegar verktakasamningurinn sem gerður er af hálfu Íslandspósts er við fyrirtæki en ekki einstaklinga?
Yfirleitt eru gerðir samningar við landpóstana sem einstaklinga þó þeir séu verktakar og gjarnan bundið einstaklingum. En þegar verktakasamningur er gerður um rekstur á ýmsum póstmóttökustöðvum og póstdreifingarstöðvum þá er bara gerður samningur við fyrirtækið en ekki við einstaka starfsmenn sem þar vinna. Mun þá ekki þurfa að fylgja þessu með einhverjum hætti eftir varðandi verktakafyrirtækin, þannig að settar séu strangari eða ákveðnari og skýrari reglur um hverjir inna þessa póstþjónustu af hendi?
Sama á kannski við um ýmis önnur fyrirtæki sem þessi þjónusta og ábyrgð á henni er framseld til.
Ég vildi bara vekja athygli á þessu og spyrja framsögumann nefndarinnar, hv. þm. Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, hvernig hún lítur á stöðu sem þessa.