Rannveig Guðmundsdóttir:
Virðulegi forseti. Ég ætla ekki frekar að blanda mér í þau orðaskipti sem hér eiga sér stað á milli vinstri grænna út af tillögu þeirra sem tekin var fyrir í utanrmn. í morgun og forustumanna ríkisstjórnarinnar. Vegna orða hæstv. forsrh. um að fara gegn Saddam Hussein vil ég hins vegar árétta það að við erum sammála um það í þessum sal, vonandi öll, að Sameinuðu þjóðirnir séu það æðsta vald sem við felum að fara með öryggismál heimsins. Sameinuðu þjóðirnar eru það sem við viljum setja ofar öllu og við viljum að þær hafi þau tæki sem þarf til þess að halda um mál og helst þannig, á 21. öldinni, að hægt sé að leysa mál öðruvísi en með innrás og stríði.
Ég kem hingað, virðulegi forseti, í tilefni af orðum hæstv. forsrh. til að árétta það að ályktun 1441 hjá Sameinuðu þjóðunum fjallar ekki um að fara gegn Saddam Hussein eða um að fjarlægja hann úr sessi. Ályktun 1441 hjá Sameinuðu þjóðunum fjallar um að afvopna Íraka. Það verkefni höfum við falið vopnaleitarmönnum og við styðjum að þeim sé gefið það svigrúm sem þarf. Í raun og veru hafa samt Sameinuðu þjóðirnar ekki tekið ákvörðun um það neins staðar að það eigi að taka þennan mann af valdastóli. Það breytir því ekki að það mundum við sennilega öll vilja sjá. En við skulum ræða um hlutina eins og þeir eru og eins og Sameinuðu þjóðirnar hafa ályktað, og þær hafa ályktað um að afvopna Íraka.