Kolbrún Halldórsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Í fyrsta lagi er það alger misskilningur hjá hv. þingmanni að við framleiðum mengunarlausa orku. Þessi orka mengar umhverfið okkar. Við erum að menga umhverfi okkar með því að búa til virkjanir á borð við Kárahnjúkavirkjun. (PHB: Engin koldíoxíðmengun.) Það er ekki rétt. Við að sökkva gróðurlendi losnar koldíoxíð upp úr þessum lónum. Það er ekki vitað hversu mikið en það losnar. (PHB: Sáralítið.) Svo er sannleikurinn líka sá að það er verið að fórna kostum, náttúruauðlindum, fyrir stóriðjuna. Ég held því fram að Ísland, sem eitt af ríkustu löndum heims, þurfi ekki að láta neyða upp á sig mengandi stóriðju. Það þarf ekki vegna efnahagsástandsins að láta neyða upp á sig slíkum kostum (Gripið fram í.) sem fátæku ríkin þurfa að láta sér lynda.
Sannleikurinn er auðvitað sá, eins og ég sagði við hv. þingmann í fyrra andsvari mínu, herra forseti, að við þurfum að taka neyslumunstur okkar allt til skoðunar. Mér fyndist meira ris á íslensku ríkisstjórninni ef hún gæti lagt sitt af mörkum í að koma á vetnissamfélagi á Íslandi, sem er mengunarlaust samfélag, ef hún gæti farið að setja orku sína, hugmyndir og peninga í að afskaffa jarðefnaeldsneyti. Á endanum verðum við að hætta að nota jarðefnaeldsneyti og á endanum verðum við líka að hætta að bræða ál. Vesturlönd hafa verið að reyna að hætta að bræða ál heima hjá sér og auðvitað erum við að sópa vandanum til þróunarlandanna. Það er ekki sómi að því. Það er enginn sómi að því. En þessar aðgerðir eru fólgnar í því að við búum við ólíkar aðstæður og jöfnuður í heiminum er eitthvað sem er aldeilis fjarlægur draumur. Það er ekki þar með sagt að við eigum að stefna að því að það verði hér jöfnuður.
Hv. þm. verður að athuga að það er verið að knýja fullt af álverksmiðjum um allan heim með vatnsorku. Það er ekki bara á Íslandi sem það er gert.
Vegna síðustu orða hv. þm. Péturs H. Blöndals vil ég segja að ég var ekki að gera hv. fyrrv. þm. Eysteini Jónssyni upp skoðanir. Þær lágu allar í textanum sem ég vitnaði í beint í ræðu minni.