[prenta uppsett í dálka] 73. fundur, 130. lþ.
Ögmundur Jónasson (andsvar):
Hæstv. forseti. Ég held að það hafi ekki verið mismæli sem hv. þm. Össur Skarphéðinsson sagði varðandi réttindin sem hér er kveðið á um því að í 4. gr. lagafrv. segir að atvinnurekendur skuli, svo sem kostur er, taka tillit til óska starfsmanns um að flytjast úr fullu starfi í hlutastarf eða úr hlutastarfi í fullt starf. Það var til þeirrar klásúlu í frv. sem hv. þm. Össur Skarphéðinsson vísaði.
Mergurinn málsins í þeirri deilu sem hér er upp risin er að tímavinnufólk er undanskilið þegar kemur að þeim réttindum sem kveðið er á um í þessu lagafrv. Frv. kveður á um aðgang að símenntun, að endurmenntun, að upplýsingum á vinnustaðnum og gerir ráð fyrir að tekið sé tillit til þarfa starfsmanna. Tímavinnufólk á ekki að fá að njóta þessara réttinda.
Meginþunginn í málflutningi mínum gengur út á að benda á að á Íslandi eru því miður mjög stórir hópar fólks hjá ríki og sveitarfélögum sem búið hafa við tímavinnuformið árum saman, í mörg ár. Það er í beinni mótsögn við það sem fram kemur í grg. með þessu frv. Ef það sem þar segir stæðist þá skildi ég þennan málflutning. En það stenst ekki. Þetta er ekki veruleikinn.
Lögin á að setja til að treysta réttarstöðu þessa fólks. Í stað þess að reyna að treysta réttarstöðu fólksins og gera hlutavinnustarf eftirsóknarverðara þá er ætlunin að undanskilja þessa hópa. Ég hef ekki enn fengið rök fyrir því hvers vegna í ósköpunum það er gert.
