Fyrirspyrjandi (Mörður Árnason):
Forseti. Upphaf Reykjavíkurakademíunnar árin 1997--1998 minnir nokkuð á söguna um egg Kólumbusar. Eitthvað svona hafði lengi vantað en enginn hafði almennilega vitað hvað átti að gera í því fyrr en --- ,,Auðvitað! Svona á að gera þetta.`` Tíu ungir fræðimenn leigja saman skrifstofuhúsnæði og um leið er orðið til allt annað og meira en tíu sinnum ungur fræðimaður, nefnilega sjálfstætt fræðasamfélag með þekkingu og hæfni, spennandi samræður og samstarf, og svo skapast vettvangur fyrir fræðafundi og ráðstefnur, gróandi og verðandi í þessum hugvísindum og félagsvísindum, fyrir höfundskap og ýmsar tengdar listir, sérstaklega nýjabrum. Að lokum vaxa úr þessum jarðvegi sameiginleg þjónustuverkefni við rannsóknir og kennslu, jafnvel sprotafyrirtæki sem geta fært menntun og atvinnulífi ýmsan hagnað sem ólíklegt er að fáist annars staðar.
Fyrir hug- og félagsvísindi er Reykjavíkurakademían orðin ómissandi. Í stað hinna tíu fyrstu sem fluttu inn á efstu hæð JL-hússins er nú komið 80 manna iðandi samfélag fræðimanna, rithöfunda, blaðamanna og fleiri á þremur hæðum með ráðstefnuhaldi, málstofum, samvinnu um kennslu við Viðskiptaháskólann á Bifröst og Háskólann í Reykjavík. Hugmyndir eru þar um rannsóknarmiðstöðvar á ýmsum sviðum og góð tengsl með ýmiss konar samvinnu við stóru frænku í Háskóla Íslands.
Bæði ríki og borg hafa lagt sitt af mörkum til Reykjavíkurakademíunnar eins og vera ber og stuðningur úr ríkissjóði hefur falist bæði í hagstæðum leigukjörum á fyrra skeiði og í nokkurri fjárveitingu úr ríkissjóði.
Reykjavíkurakademían stendur á tímamótum um þessar mundir. Húsnæðismálin kreppa að en um leið er metnaður mikill, m.a. eru uppi mótaðar hugmyndir um formbreytingu úr félagi í sjálfseignarstofnun og orðin er brýn þörf fyrir hæft starfslið til að fást við verkefni dagsins og morgundagsins. Nokkurt hlé hefur orðið á að undanförnu en liðin þó þrjú eða fjögur ár síðan Reykjavíkurakademían hóf umleitanir við menntmrn. um gerð þjónustusamnings sem gæti tryggt henni öruggar tekjur og fært ríkinu og landinu ýmsan ávinning á móti. Með því gæti almannavaldið tryggt mikilvæga tilvist þessa fræðasamfélags á sviði sem t.d. nýju háskólarnir hafa ekki sinnt. Það er líka eðlilegt að ríkið gerði kröfu um ákveðna lágmarksstarfsemi í fræðunum og í þágu almennings, t.d. ákveðinn fjölda af ráðstefnum eða málstofum sem gæfu almenningi kost á fræðslu og umræðu á tilteknum sviðum. Spennandi efni í slíkan samning væri þróunarstarf, skipulagning og ýmis kennsluverkefni fyrir háskóla og háskólasetur víða um landið.
Nú er verið að tala um háskóla á Ísafirði. Hver veit nema Reykjavíkurakademían ætti að sjá þar um heimspekideild og félagsvísindadeild?
Þess vegna spyr ég nýjan og vaskan hæstv. menntmrh.:
Hvað líður gerð þjónustusamnings við Reykjavíkurakademíuna?