[prenta uppsett í dálka] 118. fundur, 130. lþ.
Gunnar Örlygsson (andsvar):
Frú forseti. Fyrst vil ég segja að hið umrædda val í frumvarpi hæstv. sjávarútvegsráðherra er ansi bágborið því að í fyrsta lagi er ekki sett gólf í því vali þegar dagabátasjómenn velja sér áfram sóknarmark heldur er talan 18 sett inn. Hún er í dag 19 og ekkert gólf er sett á þar að lútandi. Í öðru lagi eru takmarkanir á handfærarúllum og svo framvegis.
Ég vil spyrja hv. þm. Guðjón Hjörleifsson hvort hann hafi skoðað --- ég heyrði hann minnast á það í ræðu sinni áðan að viðbætur í heildarafla til handa smábátamönnum dragast náttúrlega af kvóta þeirra sem eru í stóra kerfinu og þá mikið til af kvóta útgerðarmanna í Vestmannaeyjum sem jafnan eru með stór skip og stóra báta. Telur hv. þm. Guðjón Hjörleifsson það heilaga reglu að fiskur sem veiðist í reit númer eitt þurfi endilega að dragast af fiski sem er veiddur í reit númer tvö?
Til að skýra þessa spurningu betur þá er það svo að í hvert skipti sem breytingar eru gerðar á kerfi smábátasjómanna þá reiðir LÍÚ sverðið til höggs og reynir að vega að þeim breytingum sem um er að ræða. Ástæðan er einföld og í raun skiljanleg því að í hvert skipti sem aukning verður hjá annars mjög arðbærri útgerð smábátasjómanna þá minnkar heildarþorskvóti Íslendinga og þeir tapa á því. Þess vegna finnst mér það grundvallarmisskilningur í ráðuneytinu að halda að fiskur sem er veiddur í reit númer eitt þurfi endilega að dragast af fiskum sem eru veiddir í reit númer tvö. Hefur hv. þm. Guðjón Hjörleifsson velt þessu fyrir sér?
