[prenta uppsett í dálka] 3. fundur, 130. lþ.
Ögmundur Jónasson (andsvar):
Virðulegi forseti. Í öllum aðalatriðum er ég sammála hæstv. heilbrrh. Jóni Kristjánssyni, en vek athygli á því að hjá Sjálfstfl. hefur orðið ákveðin stefnubreyting varðandi einkavæðingu í heilbrigðisþjónustunni. Fyrir fáeinum árum fylgdi flokkurinn þeirri stefnu að notandinn ætti í auknum mæli að greiða fyrir þjónustuna, einnig í heilbrigðisgeiranum og vísa ég þar í sérstakan bækling sem fjmrn. gaf út í tíð forvera núv. hæstv. fjmrh. þar sem gerð var grein fyrir þessari stefnu.
Núna hafa aðrar áherslur verið teknar upp og í anda Verslunarráðsins sem fyrir hönd sinna umbjóðenda vill komast inn í þessa þjónustu. Nú er sagt: Skattborgarinn á að greiða fyrir þjónustuna en framkvæmdin á að vera einkarekin. Og ég er ekki alveg sammála hæstv. heilbrrh. að því leyti að þetta skipti engu máli fyrir notandann. Það getur gert það. Hann vísar í útboð á heilbrigðisþjónustu í Salahverfinu. Sú hætta er nefnilega fyrir hendi að ef þjónustan er skipulögð á markaðsforsendum, það eru fjárfestar sem reka hana, þá gera þeir það með það fyrir augum að hafa sem mestan hagnað út úr henni. Það getur bitnað á þjónustunni.
Ég geri hins vegar skýran greinarmun á sjálfseignarstofnunum annars vegar, og þar er ég sammála hæstv. ráðherra þegar hann vísar í öldrunargeirann, sjálfseignarstofnunum á borð við DAS, Hrafnistu o.s.frv. og fyrirtækjum sem rekin eru í hagnaðarskyni. Hugtök skipta máli því það er tekist á um þau. Þau vísa inn í þann veruleika sem við erum í þann veginn að smíða.
