Kolbrún Halldórsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Mér finnst hæstv. ráðherra haldinn fullkominni óskhyggju varðandi þá laxa sem sluppu fyrir austan á dögunum. Vitað er og rannsóknir hafa sýnt það að laxinn leitar auðvitað í árnar sem eru næstar honum en ef hann kemst ekki upp í þær fer hann lengra, hann fer undan hafstraumi. Það er aðalatriðið. Hann fer undan hafstraumi og þar sem við erum með nokkurs konar hringstraum í kringum Ísland er eðlilegt að hann geti sýnt sig í hvaða laxveiðiá sem er.
Hæstv. ráðherra upplýsir það hér í andsvari að 10% af laxinum séu merkt. Ég vil meina að það sé fulllítil prósenta. Hann segir okkur líka hér, herra forseti, að fylgst sé með því að 10% séu merkt. Ég verð þá að viðurkenna að þessar upplýsingar hafa ekki legið á lausu fyrir fólk sem hefur leitað eftir þeim og það er eðlilegt að almenningur eigi þannig samskipti við stjórnvöld og stofnanir stjórnvalda að þessar upplýsingar séu gefnar á hverjum tíma. Það skiptir meginmáli að við fáum að vita hve mikið af fiski fer ofan í kvíarnar, hve mikið af honum er merkt og hvað skilar sér í slátrun því munurinn hlýtur þá að vera fiskur sem sleppur. Og vill ekki hæstv. landbrh. fylgjast með því hversu mikið sleppur?
Varðandi tilskipunina þá var undanþáguákvæði í henni og auðvitað horfðu menn til þess þegar tilskipunin var samþykkt, þegar gengið var að EES-samkomulaginu hér. Ég hef ástæðu til að ætla að ráðherrar Evrópusambandsins telji samninginn um líffræðilegan fjölbreytileika vera það mikilvægan, og vegna nýjustu upplýsinga sem hafa verið að koma fram í eldismálunum og því hvernig náttúrulegu laxastofnununum stafar hætta af fiski úr eldi tel ég ástæðu til að trúa því að þeir vilji að samningurinn nái fram að ganga, að honum verði framfylgt og vilji þess vegna halda í undanþáguákvæði tilskipunarinnar. Þess vegna vil ég halda því fram að við hefðum átt að vinna harðar að því að fá undanþáguna framlengda.