Guðmundur Árni Stefánsson (andsvar):
Frú forseti. Eins og hv. þingmanni ætti að vera kunnugt, eftir að hafa verið um fjögurra ára skeið í þingmannasamtökum NATO, hefur NATO einmitt verið að reyna að aðlaga störf sín þeirri staðreynd að váin er að breytast. Þess vegna er komin á dagskrá í stórauknum mæli umræða um mansal, um vændi, um fíkniefnaviðskipti landa á milli, um mannréttindi í nýjum ríkjum NATO og á fleiri svæðum í heiminum. Þetta er einmitt það sem NATO hefur verið að vinna að árum saman og heldur því væntanlega áfram, enda lifum við í síbreytilegum heimi. Það breytir því ekki að ég, eins og ég sagði áðan, hef allnokkrar áhyggjur af því og er ekki einn um það. Menn hafa áhyggjur bæði vestan hafs og austan af því hvernig Atlantshafsbandalagið muni þróast á næstu mánuðum, missirum og árum í ljósi Evrópuhraðliðsins, í ljósi nýrrar einangrunarstefnu Bandaríkjastjórnar sem vonandi tekur enda að ári liðnu þegar þar verður kosið þannig að allt eru þetta viðfangsefni sem þarf að taka á og þess vegna tók ég þau á dagskrá.