Guðmundur Árni Stefánsson:
Frú forseti. Uppákoman varðandi stjórnarformann og forstjóra Kaupþings Búnaðarbanka á dögunum var því miður aðeins toppurinn á ísjakanum, þó sennilega og vonandi ýktasta dæmið um veruleikafirringu í hæstu lögum samfélagsins. En eftir höfðinu dansa limirnir. Stjórnarherrarnir í þessu landi hafa í raun teppalagt þessa öfugþróun, þessa græðgi, þessa fjárplógsstarfsemi með stjórnarháttum sínum á liðnum árum.
Kristni H. Gunnarssyni, fyrrv. þingflokksformanni Framsfl. og núverandi þingmanni þess flokks, sem er gjörkunnugur innri málum á stjórnarheimilinu á liðnum átta árum rataðist því satt orð á munn. Aðgerðaleysi ríkisstjórnarinnar á liðnum árum er auðvitað grundvöllur þess sem hér hefur gerst. Því verða hastarleg og jafnvel heiftarleg viðbrögð forsrh. og annarra ráðherra á dögunum vegna upplýsinga um þessi ofurkjör forráðamanna Kaupþings Búnaðarbanka sumpart dálítið brosleg, minna raunar á hinn iðrandi syndara, með því að menn eru nú í biblíulegum tilvitnunum. Ég vil þó taka skýrt fram að mér fannst forsrh. taka myndarlega á þessu kjarahneyksli á dögunum. Um það má jafnvel deila hvort hann hafi gengið skrefi of langt með einstökum ummælum sínum í garð þessa tiltekna fyrirtækis. En látum það liggja milli hluta.
Það sem upp úr stóð hins vegar, og stendur, er spurningin: Hverju reiddust goðin allt í einu á þessu augnabliki? Þetta tilvik, eins og hér hefur verið rakið, var því miður ekki, og langt frá því, hið fyrsta þar sem stjórnendur stórfyrirtækja á markaði hafa skammtað sér ofurlaun algerlega úr takti við almennan launamarkað. Marga þá gjörninga höfum við jafnaðarmenn í þessum sal, í þessum ræðustóli, gagnrýnt harðlega en málefnalega og krafist þess að við yrði brugðist, m.a. með því að styrkja eftirlitsstofnanir á borð við Samkeppnisstofnun og Fjármálaeftirlit, fengið þau svör á stundum að best væri að leggja niður fyrrnefndu stofnunina hjá einstaka stjórnmálaflokkum í þessum sal. Meira að segja stjórnarherrarnir sjálfir hafa staðið fyrir því að gera slíka ofursamninga. Eru menn búnir að gleyma 40 millj. vegna starfsloka fyrrum forstjóra Landssímans sem stjórnarflokkarnir sjálfir stóðu ábyrgir fyrir og vörðust í þessum þingsal með því að vilja þegja málið í hel og hafa enn þann dag í dag ekki upplýst hið sanna og rétta í því máli? Svo koma þessir sömu menn núna og heimta að öll spil séu lögð á borðið hjá einkafyrirtækjum úti í bæ. Er ekki rétt að menn líti í eigin barm, rækti garðinn sinn og hirði þar illgresi og arfa áður en þeir fara lengra? Og gleymum ekki feitum starfslokasamningum fyrr og síðar. Eigum við ekki að koma með þau mál hér upp á borð og byrja í eigin ranni? Eigum við ekki að byrja þar, hæstv. ráðherra og hæstv. ríkisstjórn?
Það er svo eftirtektarvert í þessu sambandi að lykilmaður í þessum nýjasta skandal er forveri hæstv. viðskrh. Ég spyr: Hefur hún átt orðastað við forvera sinn um þessi mál þar sem hann stóð ábyrgur fyrir þessum ofurgjörningi, þessu hneyksli sem við ræðum hér og munum gera miklum mun ítarlegar, frú forseti?