Jón Gunnarsson:
Virðulegur forseti. Ég vil byrja á því að þakka þeim hv. þm. sem hafa tekið þátt í umræðunni um þetta mikilvæga mál. Einnig vil ég þakka hæstv. utanrrh. fyrir svörin þó að ég hefði gert mér vonir um að þau yrðu ákveðnari og að í þeim mundu felast einhver skilaboð til íbúa á Suðurnesjum.
Í máli hæstv. utanrrh. kemur fram að ekki sé von á sértækum aðgerðum vegna þess ástands sem við blasir á Suðurnesjum og er það miður vegna þess að við sem búum þarna gerum okkur grein fyrir ástandinu eins og það er núna. Það er verulega hávær orðrómur uppi um að það muni verða þarna meiri niðurskurður en nú hefur orðið og við þurfum svör. Utanrrn. þarf að ganga núna eftir því að við fáum ákveðin svör með þetta: Er um það að ræða að í pípunum þarna sé meiri niðurskurður en opinberlega hefur verið skýrt frá?
Einnig geri ég mér vonir um að hæstv. utanrrh. og jafnframt hæstv. forsrh. ræði núna við sveitarstjórnarmenn á Suðurnesjum sem óskað hafa eftir viðræðum um ástandið eins og það er. Það er í raun alveg með eindæmum að þessir hæstv. ráðherrar skuli ekki hafa brugðist við og orðið við þessum sjálfsögðu kröfum um viðræður um ástandið.
Hv. þm. Jónína Bjartmarz sagði að ekki væri hægt að tengja saman það sem væri að gerast núna uppi á flugvelli við viðræður þjóðanna um varnarsamninginn. Felst þá ekki það í þeim orðum að ef Bandaríkjamenn ákveða einhliða að spara, og spara alveg niður í það að eyða núll krónum í herstöðina, geti þeir lokað henni og farið? Það getur einfaldlega ekki gengið upp að tala svona.
Ég vona að þótt ekki hafi komið nein ákveðin svör hleypi umræðan hér frekari umræðu af stað í þjóðfélaginu því að það er full nauðsyn á henni.