Guðjón A. Kristjánsson:
Virðulegi forseti. Í meira en hálfa öld hefur verið friður milli ríkja sem eru aðilar að Norður-Atlantshafsbandalaginu. Bandalagið var stofnað sem varnarbandalag árið 1949 og reynslan sýnir að stofnun NATO hefur viðhaldið friði í Evrópu þó að vissulega sé ekki hægt að svara ef-spurningu um hvernig þróunin hefði orðið án þess.
Aðildarríkjum NATO hefur fjölgað frá stofnun, fyrst með Grikklandi og Tyrklandi og síðar Vestur-Þýskalandi 1954 og Spáni 1982. Eftir fall kommúnismans í Póllandi, Tékklandi og Ungverjalandi varð lýðræðisþróun í Austur-Evrópu ekki stöðvuð og þeim ríkjum var boðin aðild 1997 og urðu aðilar 1999.
Nú erum við að taka afstöðu til þessarar þáltill. um aðild sjö ríkja. Þar eru í hópi Eystrasaltsríkin Eistland, Lettland og Litháen og þar til viðbótar Búlgaría, Rúmenía, Slóvakía og Slóvenía. Við hljótum að samþykkja aðild þessara ríkja og fagna því að samstarf ríkja í NATO hefur aukist. Við vonum að sjálfsögðu að innkoma þessara sjö ríkja efli lýðræðis- og friðarþróun á norðurhveli jarðar.
Sú tillaga sem hér er til umræðu um aðild þessara ríkja er auðvitað tillaga sem er byggð á umsóknarferli sem sett var af stað varðandi þessi ríki. Við í Frjáls. munum styðja þessa aðildarumsókn og teljum eðlilegt og sjálfsagt að styðja við þá þróun sem þessi ríki óska eftir og teljum að Atlantshafsbandalagið hafi, ef eitthvað hefur, vissulega stuðlað að friði í Evrópu.