Sjávarútvegsráðherra (Árni M. Mathiesen) (andsvar):
Hæstv. forseti. Það er auðvitað örlítill munur á löggjöfinni um lax- og silungsveiðar eða kafla sem fjallar um eldi vatnafiska og á lögunum um eldi nytjastofna sjávar, þó er ekki grundvallarmunur. Það má kannski segja að munurinn á nálguninni felist helst í því hver þróunin hefur verið í annars vegar eldi á vatnafiskum og hins vegar eldi á nytjastofnum sjávar. Nú þegar hefur verið leyft eldi á innfluttum laxi, norskum laxi, í sjó og þar af leiðandi er erfitt að grípa inn í og takmarka á þennan hátt þegar eldið er þegar hafið m.a. út frá jafnræðisreglu og stjórnsýslulögunum. Frá mínu sjónarmiði lítur það út á þennan hátt. Einnig má kannski segja að helsta vörnin í lax- og silungsveiðilögunum hafi verið í gegnum sjúkdómaþáttinn, við höfum kannski treyst um of á þá vörn í gegnum tíðina. Þegar þau mál voru hér til umræðu villti það mönnum aðeins sýn, menn leituðu ekki leiða í þessa veru vegna erfðabreytileikans og þeirra breytinga sem gætu orðið á genamenginu. Þó eru núna mjög svipuð ákvæði í lax- og silungsveiðilögunum sem komu fram við brtt. nefndarinnar, svipuð ákvæði og um er að ræða í þessu tilfelli þó að ég vilji ekki fullyrða að þau séu nákvæmlega eins.
En vonandi verður samþykkt þessa frv. til þess að við lendum ekki í neinum ógöngum með stofna okkar.