Forsætisráðherra (Davíð Oddsson):
Herra forseti. Forsætisráðherrann fékk 11,99 á embættisprófi í lögfræði, sem er góð 1. einkunn, ef það vekur áhuga þingmannsins. Skiptir ekki öllu máli hér.
Hins vegar er það sem upp úr stendur í þessu máli þetta, að menn eru að tala um þrígreiningu ríkisvaldsins og jafnframt vilja þeir um leið og þeir tala um það leggja sitt af mörkum til að reyna að brjóta niður innra skipulag framkvæmdarvaldsins. Þeir vilja endilega koma málum þannig fyrir að ríkisstjórnin, framkvæmdarvaldið, geti ekki beitt sér fyrir samræmingu og forgangsröðun með eðlilegum hætti í rammafjárlögum án þess að tilteknir forstöðumenn, sem una sínum hlut illa, reyni að sprengja það upp með því að mæta óumbeðnir á fund fjárln. Auðvitað fer illa á því. Það er endilega ekki víst að þeir aðilar séu að fara fyrir þeim þörfum sem mikilvægastar eru. Það er framkvæmdarvaldsins, það er ríkisstjórnarinnar, og það eiga menn að skilja, að hafa umsjón með því. Og það er ekki viðeigandi að einstakir forstöðumenn séu að reyna að ota sínum tota og brjóta það skipulag sem þar gildir.
Á hinn bóginn gengur það, og það liggur fyrir og það vita allir menn og þarf ekki að hártoga það, að Alþingi getur síðan hvenær sem er, og fjárln., kallað hvern sem er fyrir sig með þeim hætti sem jafnan hefur verið gert.
Ég byrjaði á því að horfa hér á þingstörf 1973 sem þingfréttaritari Morgunblaðsins og síðan í sambærilegu embætti hjá Ríkisútvarpinu, og ég sé ekki að það hafi breytt nokkrum sköpuðum hlut þetta eilífa tal um að framkvæmdarvaldið sé að vaða yfir Alþingi. Það var iðulega það sem ég hlustaði á það frá þessum palli hér fyrir 30 árum. Þetta hefur ekki breyst að nokkrum hluta til. Það eina sem má þó segja er að framkvæmdarvaldið hefur veikst. Það er búið að setja margföld lög eins og upplýsingalög, stjórnsýslulög, allt í þeim tilgangi að veikja framkvæmdarvaldið. Á sama tíma hefur vald Alþingis sem betur fer aukist.