Hannes Þorsteinsson

Fæddur á Brú í Biskupstungum 30. ágúst 1860, dáinn 10. apríl 1935. Foreldrar: Þorsteinn Narfason (fæddur 31. júlí 1830, dáinn 12. júní 1904) bóndi þar og kona hans Sigrún Þorsteinsdóttir (fædd 7. september 1838, dáin 5. apríl 1894) húsmóðir. Maki (18. desember 1889): Jarþrúður Jónsdóttir (fædd 28. september 1851, dáin 16. apríl 1924) húsmóðir. Foreldrar: Jón Pétursson alþingismaður og 1. kona hans Jóhanna Sofía Bogadóttir.

Stúdentspróf Lsk. 1886. Guðfræðipróf Prestaskólanum 1888. Heiðursdoktor Háskóla Íslands 1925.

Stundaði kennslu í Reykjavík 1888—1891. Ritstjóri í Reykjavík 1892—1909. Vann að ritstörfum og fræðistörfum 1910—1911. Settur 1911 dósent í íslenskri sögu við Háskóla Íslands. Aðstoðarskjalavörður við Þjóðskjalasafnið 1912—1924. Þjóðskjalavörður 1924—1935. Ráðunautur hins íslenska hluta ráðgjafarnefndar sumarið 1925 við endurheimt íslenskra skjala úr söfnum í Kaupmannahöfn. Hafði frá 1911 styrk frá Alþingi til að semja ævisögur lærðra manna.Yfirskoðunarmaður landsreikninga 1902—1909. Átti sæti í verðlaunanefnd Gjafar Jóns Sigurðssonar 1909—1913 og frá 1917 til æviloka. Settur 1. desember 1909 gæslustjóri við Landsbankann til 5. janúar 1910. Forseti Sögufélagsins frá 1924 til æviloka.

Alþingismaður Árnesinga 1900—1911 (Heimastjórnarflokkurinn, Sjálfstæðisflokkurinn eldri).

Forseti neðri deildar 1909—1911.

Ritaði ýmislegt um sögu Íslendinga og ættfræði og tók saman mikinn fróðleik um ævi lærðra manna íslenskra. Endurminningar sínar ritaði hann á árunum 1926—1928 og mælti svo fyrir að þær skyldu geymast innsiglaðar fram að 100 ára afmælisdegi hans. Þær birtust á prenti 1962.

Ritstjóri: Huld (1890—1898). Þjóðólfur (1892—1909). Íslenskir sagnaþættir (1900—1911). Blanda (1918—1934).