ríkisábyrgð á lántöku Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta.
Hæstv. forseti. Þetta er auðvitað ákveðin ráðgáta sem hv. þm. Gunnar Bragi Sveinsson vísar í. Ég velti því fyrir mér hvernig þetta mundi vera við réttarhald í réttarsal. Annar aðilinn mætir með málflytjanda sinn sem fer yfir röksemdir og sjónarmið og reifar álitaefnin, fer ofan í þau og færir rök fyrir máli sínu. Hinn aðilinn hinum megin mætir annaðhvort ekki í réttarhaldið eða kemur og segir: Þú ert bara að reyna að tefja fyrir. Hvernig ætti dómari að meta slíkan málflutning? Ég efast um að sá aðili sem annaðhvort léti það ógert að mæta í réttarsalinn til að standa fyrir máli sínu, mætti ekki eða kæmi þangað og þegði, að hann hefði mikil tækifæri til að hafa áhrif á dómarann. Ég held að það yrði álitinn frekar slappur málflutningur, slöpp hagsmunagæsla eða röksemdafærsla. Þögnin svarar ekki rökstuddum athugasemdum þannig að þeir sem kjósa að láta þessar umræður í þinginu ganga yfir og gera ekki tilraun til að standa fyrir máli sínu, til að rökstyðja afstöðu sína, dæma sig úr leik og skila bara auðu í umræðunum. Ég spyr á móti: Hvernig er með kjósendur þessara ágætu flokka, Samfylkingar og Vinstri grænna, finnst þeim boðlegt að kjörnir fulltrúar þeirra á Alþingi reyni að þegja sig í gegnum þetta mál?