skyldutrygging lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða.
Virðulegi forseti. Ég ætla að gera grein fyrir nefndaráliti varðandi frumvarp til laga um breytingu á lögum um skyldutryggingu lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða, nr. 129/1997. Frumvarpið kom fram fyrir nokkrum dögum og var sent til efnahags- og viðskiptanefndar til umfjöllunar.
Nefndin hefur fjallað um málið og sent frá sér nefndarálit sem hér liggur fyrir. Ég ætla að stikla á stóru í því nefndaráliti.
Þar kemur fram að nefndin fékk til sín fulltrúa fjármálaráðuneytisins sem útskýrðu þær breytingar sem óskað er eftir.
Í 24. gr. laga um skyldutryggingu lífeyrisréttinda er kveðið á um skyldu stjórnar lífeyrissjóða til að láta gera tryggingafræðilega athugun á getu sjóðsins til að greiða lífeyri og samkvæmt 39. gr. laganna skal hrein eign lífeyrissjóðs til greiðslu lífeyris ásamt núvirði framtíðariðgjalda vera jafnhá núvirði væntanlegs lífeyris vegna þeirra iðgjalda og framtíðariðgjalda. Leiði tryggingafræðileg athugun hins vegar í ljós meira en 10% mun milli eignarliða og lífeyrisskuldbindinga er hlutaðeigandi lífeyrissjóði skylt að gera breytingar á samþykktum. Hið sama á við ef mismunurinn hefur samkvæmt tryggingafræðilegum athugunum haldist meira en 5% í samfellt fimm ár.
Fyrir nefndinni kom fram að A-deild Lífeyrissjóðs starfsmanna sveitarfélaga hefði verið rekin með 12,3% mun á milli eignarliða og framtíðarskuldbindinga árið 2014. Ljóst er að slíkur munur rúmast hvorki innan þeirra marka sem sett eru í 39. gr. laga, um skyldutryggingu lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða, né í gildandi ákvæði til bráðabirgða VI. Að óbreyttu mun skylda stjórna lífeyrissjóða til að hækka iðgjald verða virk.
Fyrir nefndinni kom fram að ef skylda stjórna lífeyrissjóðanna til að hækka iðgjald launagreiðanda virkjast leiði það til þess að útgjöld ríkis og sveitarfélaga aukast. Það sem skiptir máli er að hækkun iðgjalds mun enn frekar en orðið er auka muninn á milli réttinda í almenna kerfinu og því opinbera og gera enn erfiðara að jafna réttindi milli kerfanna.
Enn er unnið að breytingum á lífeyriskerfi landsmanna með það að leiðarljósi að lífeyriskerfið standi undir sér fjárhagslega og dregið verði úr áhættu ríkissjóðs vegna bakábyrgðar á lífeyrisréttindum. Rétt þykir að veita enn frekari tímafrest til að leiða vinnuna til lykta en nefndin telur mikilvægt að henni verði lokið hið fyrsta.
Efnahags- og viðskiptanefnd leggur til að frumvarpið verði samþykkt óbreytt.
Nefndarálitið er dagsett 23. september 2015 og undir það rita hv. þingmenn Frosti Sigurjónsson, formaður efnahags- og viðskiptanefndar, Vilhjálmur Bjarnason, sem er framsögumaður þessa máls, Brynjar Níelsson, Valgerður Bjarnadóttir, Willum Þór Þórsson, Guðmundur Steingrímsson, Sigríður Á. Andersen, Líneik Anna Sævarsdóttir og Katrín Jakobsdóttir.
Að öðru leyti vísa ég til nefndarálits og greinargerðar athugasemda með frumvarpinu.
Virðulegi forseti. Ég hef lokið máli mínu.
