19.12.1978
Neðri deild: 37. fundur, 100. löggjafarþing.
Sjá dálk 1796 í B-deild Alþingistíðinda. (1374)
140. mál, tekjuskattur og eignarskattur
Sverrir Hermannsson:
Herra forseti. Við höfum hlýtt á það undanfarin dægur, að einn stjórnarflokkanna hefur gert fyrirvara um öll mál sem máli skipta í sambandi við afgreiðslu fjárl. Hér eru til umr. frv. til l. sem manni skilst, ef að lögum verða, að hljóti að vera undirstaða fjárl., og enn á ný er gerður strangur fyrirvari um það af hálfu eins stjórnarflokksins að þau nái fram að ganga.
Nú er það góður siður, sem ég mæli eindregið með að viðhaldið sé, að milli stjórnar og stjórnarandstöðu takist að jafnaði góð samvinna um afgreiðslu þingmála, og svo er enn. Á annatímum gera þessir aðilar með sér samkomulag um að greiða fyrir málum, þó þannig vitanlega að stjórnarandstaðan komi að sjónarmiðum sínum. Þessi háttur er á hafður enn og við erum nú á síðustu annadögum þings fyrir jólahlé, en samt er það svo að stjórnarandstaðan hefur ekki hugmynd um hvað upp eða niður snýr í sambandi við þessi vinnubrögð hæstv. ríkisstj. Ég vil vara alvarlega við því, að stjórnarandstaðan hljóti að slíta allri samvinnu og öllu samkomulagi um afgreiðslu mála ef þessu heldur fram sem horfir. Það er alveg gersamlega útilokað að taka afstöðu til þessara örlagaríku mála með þeim hætti, að enginn veit hvort yfirleitt á að afgreiða nokkur fjárlög eða ekki. Það breytir mjög viðhorfinu, ef svo fer fram sem virtist horfa í gær í umr. í Ed. sem ég var áheyrandi að, að einn stjórnaraðstöðuflokkurinn getur ráðið því að sínu leyti, a.m.k. ef stjórnarandstaðan fylkir liði með honum, fengið því framgengt að fjárlög verði ekki afgreidd fyrir jól, heldur þegar þing kemur saman á nýjan leik.
Ég sem sagt vil nota þetta tækifæri, gefið tækifæri, til þess að vara við því, að stjórnarandstaðan þoli ekki þessi vinnubrögð og slíti því samkomulagi sem sjálfsagt er að gera um þessa hluti, ef svo heldur fram sem horfir. Ég veit að hæstv. ríkisstj. gerir sér fyllstu grein fyrir því, til hvaða ráða við getum gripið í því sambandi, og t.a.m. get ég orðið liðtækur í þeim efnum.
Þessu vildi ég koma á framfæri, þannig að hæstv. ríkisstj. og stjórnarflokkarnir reyni ekki um of á þolinmæði stjórnarandstöðunnar, því að með þessu háttalagi, sem er líka til vanvirðu við hið háa Alþingi, hlýtur að draga til þess, að við endurskoðum afstöðu okkar.