22.05.1979
Efri deild: 114. fundur, 100. löggjafarþing.
Sjá dálk 5264 í B-deild Alþingistíðinda. (4651)
251. mál, Iðnlánasjóður
Frsm. minni hl. (Þorv. Garðar Kristjánsson):
Herra forseti. Iðnn. varð ekki sammála um afgreiðslu þessa máls, eins og hér hefur komið fram. Við hv. 5. þm. Reykv. leggjum til að frv. verði afgreitt með rökstuddri dagskrá, svo sem segir í nál. okkar á þskj. 848. Þessi rökstudda dagskrá er á þá leið, að þar sem Alþ. hafi þegar samþ. þál. um að fela ríkisstj. að undirbúa löggjöf um iðngarða í samráði við ýmsa aðila og í trausti þess, að frv. til slíkrar löggjafar verði lagt fyrir næsta Alþ., taki deildin fyrir næsta mál á dagskrá.
Við í minni hl. teljum að það mál, sem hér um ræðir, sé hið merkasta og gagnlegt og það sé nauðsynlegt að gera sérstakar ráðstafanir til þess að stuðla að því og gera það mögulegt að iðngarðar verði reistir. Um það er ekki ágreiningur. Ég geri ekki ráð fyrir að það sé neinn ágreiningur á Alþ. um það.
Þáltill., sem samþ. hefur verið frá tveim hv. þm., Eggert Haukdal og Guðmundi Karlssyni, nú á þessu þingi, er á þá leið, að Alþ. hefur lýst vilja sínum í þessu efni. Í þessari þáltill. er gert ráð fyrir að ekki verði kastað hendinni til þessa verks og að reynt verði að vanda sem best þær ráðstafanir sem gera þarf til þess að vinna þessu máli framgang. Hv., 3. landsk. þm. sagði að það bæri vott um mikinn framkvæmdahraða og dugnað að nú skuli málið þegar á sama þingi og þáltill. var samþykkt vera komið það langt að lagt hafi verið fram stjfrv. til þess að hrinda málinu í framkvæmd. Ég vildi að satt væri, að þetta væri svona. Því miður er þetta ekki á þennan veg, því að mér sýnist frv. það sem hér er um að ræða ekki bera vott um að unnið hafi verið sérstaklega í þessu máli á þann hátt sem mestu varðar. Frv. það, sem hér er til umr., ber þess glöggan vott að svo hefur ekki verið gert. Það er í þessu máli eins og fjölmörgum öðrum framfaramálum, að þegar á hólminn kemur skiptir mestu máli að afla fjár til þess að gera það sem menn eru sammála um að gera. Það verður ekki sagt, að það frv., sem við nú ræðum, leysi það mál á viðunandi hátt.
Í þessu frv. er gert ráð fyrir nokkrum leiðum til þess að afla fjár til að veita lán til byggingar iðngarða. En það er meira í orði en á borði, sýndist okkur, þegar við athuguðum þær leiðir sem settar eru fram í frv. Það er í fyrsta lagi gert ráð fyrir framlögum, eins og það er orðað, „er veitt kunna að verða úr ríkissjóði eða á annan hátt“. Það er nú ekki annað en þetta: það sem kann að verða veitt.
En það, sem er að formi til veigamest í þessu frv. varðandi fjáröflunina, er á þá leið, að á fyrstu fjórum starfsárum lánadeildarinnar, frá og með árinu 1980 til og með 1983, renni allt að 250 millj. kr. á ári af umráðafé Iðnlánasjóðs til deildarinnar. Þetta væri góðra gjalda vert, ef Iðnlánasjóður væri aflögufær frá öðrum verkefnum. En það er öðru nær, eins og við vitum. Því er það í raun og veru vafasamur stuðningur við iðnaðinn í landinu að ætla enn að skerða lánsmöguleika hins almenna iðnaðar til þess að svara þeim þörfum sem hér er um að ræða og þarf að svara með sérstökum ráðstöfunum.
Þá er og gert ráð fyrir að hægt sé að taka lán af hálfu Iðnlánasjóðs í þessu skyni, en það er ekki annað en er núna í lögum um Iðnlánasjóð. Hann hefur heimild til þess að taka lán. Það skortir ekki heimildir, en í raun og veru skortir mikið fé.
Ég sé ekki ástæðu til að fjölyrða um þetta frekar. Okkur í minni hl. sýnist frv, þetta þess eðlis, að æskilegra sé að undirbúa málið betur og leitast við að fá raunhæfari lausn á því vandamáli sem hér er fjallað um. Þess vegna leggjum við til að málinu verði vísað til ríkisstj. til frekari meðferðar. Við erum ekki að gera þetta til þess að bregða fæti fyrir málið, síður en svo, heldur þvert á móti að leitast við að það fái betri og raunhæfari meðferð. Við leggjum áherslu á að þetta seinki ekki málinu þannig að tjón verði af, því að við gerum ráð fyrir að málið verði lagt fyrir næsta Alþingi.