30.04.1980
Neðri deild: 66. fundur, 102. löggjafarþing.
Sjá dálk 2233 í B-deild Alþingistíðinda. (2104)
131. mál, flugvallagjald
Frsm. 3. minni hl. (Sverrir Hermannsson):
Herra forseti. Ég ætla ekki að lengja þessar umr. úr því sem komið er, en ég held fast við að það hafi verið slys á sínum tíma þegar við lögðum á þetta flugvallagjald, og skiptir þá engu máli þótt þeir á Kastrup hafi tekið þetta upp á sínum tíma eða sænskir byggt hjá sér flugvelli fyrir slíkt fé.
Það er alveg rétt, að það var felldur niður söluskattur sem nam meiri fjárhæðum, en það er ekki endilega nauðsynlegur siður, þó að menn falli frá einhverjum skatti, að bæta sér hann upp með öðrum og það óeðlilegum skatti eins og þessum.
Þessi skattur er óeðlilegur. Minnumst þess t. d. að nú þessa dagana hefur verið haldinn aðalfundur aðalflugfélags okkar, og við getum líka verið sammála um að sá félagsskapur er lífsnauðsynlegur og við þurfum að gera allt sem í okkar valdi stendur til þess að hann geti haldið rekstri sínum við eins og nú háttar til um samgöngur við umheiminn, en þetta er einn snarasti og nauðsynlegasti þátturinn, þ. e. flugið. Auðvitað verður svona skattheimta þeim þætti til trafala. Slík skatttaka hlýtur af sjálfu sér að draga úr kaupum fólks á flugmiðum. Menn geta hugsað sér að það hefði verið nær að slíkt gjald hefði runnið til flugfélagsins og styrkja það. Það munar um minna en á annan milljarð. En alla vega liggur ljóst fyrir að þetta er óeðlileg og lítilmótleg aðferð, enda kom það fram hjá hv. 4. þm. Suðurl., byltingarsinnanum Garðari Sigurðssyni, að honum finnst þetta leiðinlegur skattur. „Ef ráð skyldi kalla“, sagði hann í fyrri ræðu sinni, meðan hann hélt nokkurn veginn áttunum.
Ég endurtek það, að á sama tíma og þessi aðferð er viðhöfð snarlækka framlög úr ríkissjóði til framkvæmda í flugmálum okkar. Það er stórhækkaður þessi nefskattur, sem ég vil kalla, en um leið er snarlækkað til hinna miklu hagsmunamála sem bygging flugvallanna er, og ég tala nú ekki um frekari öryggisbúnað, þar sem víða er ábótavant í þeim efnum. Þetta stangast alveg á og sýnir eitt með öðru að peningarnir eru notaðir í óráðsíuna. Menn bæta ekki við hina lífsnauðsynlegu liði þrátt fyrir aukna skattheimtu, heldur minnka þá af því að það þarf að nota þetta fé í eitthvað annað.
Ég svara engu til um kjósendahræðslu. Hún hefur ekki kvalið mig fram til þessa. Hins vegar eru stjórnarsinnar nú mjög svo höfuðstyggir vegna framferðis síns í skattaálögum. Það fer ekkert milli mála að æði hefur runnið á byltingarsinnann hv.4. þm. Suðurl., og manni býður í grun að það sé eitthvað skylt þessu, sem hann sjálfur talar nú um að þjái aðra, kjósendahræðslu, því að mér sýnir hann svingla hér um í hálfgerðu meðvitundarleysi. Að sjálfsögðu er hann ekki umboðsmaður fólks sem tekur með þegjandi þökkum þeim aðferðum og þeirri aðför, sem ég vil kalla það, sem skattheimtan er að öllum almenningi þessa lands.