22.05.1980
Sameinað þing: 66. fundur, 102. löggjafarþing.
Sjá dálk 3074 í B-deild Alþingistíðinda. (3034)
15. mál, málefni hreyfihamlaðra
Alexander Stefánsson:
Herra forseti. Aðeins örstutt. Ég þakka hv. allshn. fyrir afgreiðslu á þessu máli um leið og ég vek athygli á mikilvægi þess og tek enn fremur undir það, sem hefur komið fram frá Ferlinefnd fatlaðra í sambandi við fasteignamerkingu, að mjög nauðsynlegt er að því verði komið á framfæri við hlutaðeigandi yfirvöld að setja reglugerð um þetta ákvæði.
Hins vegar skiptir miklu máli í þessu sem öðru að hafist sé handa. Ég vil nefna hér litið dæmi sem sýnir e. t. v. greinilega hvað við erum sofandi í svona augljósum réttindamálum.
Það var þannig, að við fjárlagagerð 1979 beitti fjvn. sér fyrir því, að veitt yrði fé til að setja upp lyftu í Þjóðminjasafnið. — Eins og flestir eða a. m. k. margir hafa hugmynd um var sú framsýni á þeirri tíð þegar Þjóðminjasafnið var byggt, að byggt var sérstakt lyftuhús, en í þetta lyftuhús hefur aldrei verið sett lyfta. — Í því skyni var sett í fjárlög 1979 sérstök fjárveiting að framkvæma þetta í Þjóðminjasafninu. En þegar farið var að athuga málið s. l. haust kom í ljós að stjórn safnsins hafði tekið þessa fjárveitingu til annars og lyftan var aldrei sett í Þjóðminjasafnshúsið. Við fjárlagagerð fyrir árið 1980 tók fjvn. þetta mál upp að nýju og nú var enn veitt sérstök fjárveiting í því skyni að láta setja upp lyftu í Þjóðminjasafnið þar sem lyftuhúsið er til, en hefur staðið ónotað frá því að húsið var byggt, eins og áður segir, og nú reynir á að staðið verði við að framkvæma það.
Ég segi þetta hér aðeins til að gefa lítið dæmi um að þrátt fyrir augljósar staðreyndir í svona velferðarmálum virðist vera æðimikið sinnuleysi um að koma slíkum réttindamálum fyrir fatlað fólk í framkvæmd, jafnvel þó að peningarnir séu til. Þess vegna legg ég áherslu á það, um leið og ég endurtek þakkir mínar til allshn., að reynt verði að fylgja þessu máli eftir þannig að það fari að sjást árangur af þessum ákvörðunum og viljayfirlýsingum Alþingis.