15.01.1980
Sameinað þing: 11. fundur, 102. löggjafarþing.
Sjá dálk 312 í B-deild Alþingistíðinda. (386)
212. mál, beinar greiðslur til bænda
Fyrirspyrjandi (Eyjólfur Konráð Jónsson):
Herra forseti. Mig langar að þakka hæstv. fjmrh. sérstaklega fyrir að hann skuli láta fara fram athugun á fyrirkomulagi greiðslna útflutningsbóta og á niðurgreiðslum. Það er mjög þakkarvert og gott að það geti legið fyrir sem allra fyrst, vegna þess að gera þarf þar á breytingu í samræmi við vilja Alþingis.
Ég vil raunar líka þakka fyrrv. landbrh., hv. þm. Steingrími Hermannssyni, fyrir þær upplýsingar sem hann hér gaf, m.a. að leiðir mundi vera unnt að finna til að færa fjármagnið inn á bankareikninga bænda. Ég er ekki í nokkrum vafa um að það getur tekist. En hitt er náttúrlega ekkert mál, hvort það er einhver kostnaður við veðsetningar bænda. Ég held að það yrði sáralítill kostnaður. Ef hann væri einhver mundi Alþ. að sjálfsögðu breyta eitthvað stimpilgjöldum, ef til þess þyrfti að koma, eða fella þau hreinlega niður. Það er ekkert mál út af fyrir sig. Þarna yrði líka ýmist um persónulegar ábyrgðir að ræða eða þá veðsetningar í eitt skipti fyrir öll, almenn veð eða tryggingarvíxla eða eitthvað slíkt, svo að ekki er hægt að skjóta sér neitt á bak við það.
En hitt er svo annað mál, sem er töluvert íhugunarvert, að það skuli koma fram hjá bankamönnunum að vafasamt sé vegna hagsmuna bænda að fara inn á þá leið sem Alþ. er búið að fyrirskipa. Eru það bankastjórarnir sem eiga að meta hagsmuni bænda? Ætli það séu ekki bændur sjálfir og umbjóðendur þeirra, þeir sem þeir kjósa og þá Alþingi Íslendinga. Það er ekki í verkahring bankastjóra að gera það.
Síðast en ekki síst vil ég leiðrétta þann misskilning sem kom fram hjá hv. þm. Friðjóni Þórðarsyni, að ég hafi ráðist á Magnús Jónsson. Síst af öllu hefði mér dottið það í hug, hann nefndi ég ekki, enda veit ég ekki hver skrifaði undir bréf Búnaðarbankans, það hef ég aldrei séð. En hvort sem hann hefur skrifað undir bréfið eða einhver annar er það auðvitað ekki hann sem fer ofan í þetta, heldur þeir sem vinna að þessum afurðalánum. Þetta er einn liður í því kerfi sem við erum allir meira og minna flóknir og flæktir í. Við höfum séð núna í skjölum frá Þjóðhagsstofnun og fleiri stofnunum undanfarna daga hvernig þetta kerfi verkar. Það er eins og eitthvert ósýnilegt kerfi eigi að stjórna þessu þjóðfélagi. Það er alveg nóg komið af þessu, mér finnst það, og þjóðin mun brjótast undan þessari kerfismennsku, að einhver ónafngreindur og ósýnilegur maður úti í bæ segi að hann ætli að gæta hagsmuna bænda, það sé ekki hægt að framkvæma vilja Alþingis og fram eftir þeim götunum. En ég má víst ekki segja meira.