05.03.1981
Sameinað þing: 57. fundur, 103. löggjafarþing.
Sjá dálk 2733 í B-deild Alþingistíðinda. (2858)
100. mál, stefnumörkun í landbúnaði
Ólafur Þ. Þórðarson:
Herra forseti. Ég fagna því að hér er komin fram till. til þál. um stefnumörkun í landbúnaði. Ég ætlaði að geyma mér að ræða þessi mál þar til landbrh, hefði lagt fram slíka till. til þál. hér á Alþingi, en í hans máli hefur komið fram margt nú í dag sem skýrir stefnu hans.
Það er sérstaklega eitt atriði sem ég vil þó gjarnan fá orðað á ljósari hátt. Það er 3. grein í markmiðunum: „Framleiðsla landbúnaðarafurða miðist fyrst og fremst við það, að fullnægt verði þörfum þjóðarinnar fyrir neysluvörur og hráefni til iðnaðar. Auk þess verði tekið fullt tillit til þjóðhagslegs gildis þeirra atvinnutækifæra annarra, sem landbúnaðarframleiðslan veitir.“ Nú skilst mér að hér sé fyrst og fremst verið að tala um sauðfjárræktina í þessu landi. Og þar sem hv. flm. hefur lýst því hér mjög ákveðið yfir, að hann viti hvert þjóðhagslegt gildi þessarar atvinnustarfsemi sé, virðist mér sem hann hafi enga þætti óljósa til að kveða upp úr um það, hvort með þessu sé verið að leggja til fjölgun eða fækkun á íslensku sauðfé. Það liggur ekki ljóst fyrir eins og þetta er hér sett fram. Það er nefnilega ekki víst að saman fari annars vegar þörf þjóðarinnar fyrir neysluvörur og hins vegar þarfir iðnaðarins fyrir hráefni. Og ég óska eindregið eftir því, að hann skýri það á ljósu máli, helst ljósara en hæstv. forsrh. notar stundum, hver merking þessara orða sé.
Ég ætla ekki að hafa hér fleiri orð um, en vænti þess, að ég fái svarið það skýrt að ég skilji og allir aðrir sem hér eru inni.